اشعار فارسی محوی

بەرهەمی:

مەحوی (1836-1906)

قاڵب:

دەفتەری شیعر

زمان:

فارسی

ساڵی بڵاوبوونەوە:

1896

چاپەکان:

«دیوانی مەحوی»، لێکدانەوە و لێکۆڵینەوە: مەلا عەبدولکەریمی مودەڕڕیس و محەمەممەدی مەلا کەریم، سنە: انتشارات کردستان، چاپی سێیەم ٢٠٠٢ (١٣٨١). ISBN 978-964-7638-18-0
"Dîwanî Mehwî, Mele Mihemedê Mele Osmanê Balxî', Stockholm: Nefel, 2007. ISBN 91-89687-22-1
دیوانی مەحوی: مجموعه اشعار «مەحوی» از شعرای نامدار کرد (کردی و فارسی) / عبدالکریم مدرس، تهران: آنا: موساسیر، ٢٠١١ (١٣٩٠). ISBN 978-600-6292-14-4
«دیوانی مەحوی»، لێکدانەوە و لێکۆڵینەوە: مەلا عەبدولکەریمی مودەڕڕیس و محەمەممەدی مەلا کەریم، سنە: انتشارات کردستان، چاپی حەوتەم ٢٠١٢ (١٣٩١). ISBN 978-964-980-019-6

لە ڤەژینبوکسدا:

تۆمارکراو لە داتابەیسدا:

100% (106 لە 106)

کاتی پێویست:

56 خولەک

ژمارەی بینین:

16966

بەشداربووان:

محەممەد ئیسماعیلنەژاد: پێداچوونەوە
ئاسۆ مەحموودی: ئامادەکردن بۆ داتابەیس

ناوەرۆک:

اشعار فارسی محوی

چاپەکان:

لە ڤەژینبوکسدا:

ناوەرۆک:

غزلیات/ا > ای خنده، ز زیر لب جانانه برون آ

غزلیات/ا > به عشق از ماسوا خالی نمودم سینه‌ی خود را

غزلیات/ا > کرد او گذر به خاک من خفته در بلا

غزلیات/ا > ای شکوه باغ حسن از سرو موزون شما

غزلیات/ا > ای صفای نور دل‌ها پرتو روی شما

غزلیات/ا > «الا یا اَیُّها السّاقی اَدِرْ کَأسا و ناوِلْها»

غزلیات/ا > نه ثنا خوان تو منم تنها

غزلیات/ا > بر سر این مرده ای روح حیات‌افزا بیا

غزلیات/ب > تا به رغم من گشودی بر رخ احباب باب

غزلیات/ب > چو شمع از آتش دل باشدم تابی به سر امشب

غزلیات/ب > ز ما سرگشتگان شوق گم شد کعبه‌ی مطلب

غزلیات/ب > نقاب از چهره بردار ای جبینت ماه شهر آشوب

غزلیات/ت > دلم ز روز ازل طالب ستم شده است

غزلیات/ت > بر سینه‌ی عاشق اثر کینه حرام است

غزلیات/ت > ای دل مگو رقیب بر احوال من گریست

غزلیات/ت > هرکه پر زد سوی بود آمد به دنیا مرد و رفت

غزلیات/ت > در شهر نتابد ز جبینی مه الفت

غزلیات/ث > آه کز طور تو بس آه کشیدیم عبث

غزلیات/ج > ز مار گیسوت دیدم چها رنج

غزلیات/ج > به تعظیم جمالت کج کلاهانند گردن کج

غزلیات/چ > حذر ز دام بلا کن، به زلف یار مپیچ

غزلیات/چ > هیچ است میان و دهن دلبر ما هیچ

غزلیات/چ > باز از من شدی آزرده، ز من دیدی هیچ

غزلیات/ح > زان لب خوش آیدم سخن ار به، وگر قبیح

غزلیات/ح > به ماهی ماه من بردار یک ساعت نقاب از رخ

غزلیات/د > به آه و دادکردن دادم آخر رخت خود بر باد

غزلیات/د > خانه‌ی عاشق نوازی‌ها پیش آباد باد

غزلیات/د > از فغان خویشتن، شب بلبلم آمد به یاد

غزلیات/د > دیده از بس نابجایی دیدنم آمد به درد

غزلیات/د > برون شد یار ما از بزم و شمع از انجمن گم شد

غزلیات/د > به بالین دل از روی تفقد

غزلیات/د > نگار امشب سوی خونین دلان داغدار آمد

غزلیات/د > گل‌رخان از جلوه‌ی ناز آتشی افروختند

غزلیات/د > روحانیان اگر گل کوی تو بو کنند

غزلیات/د > گر همه تلخی و زهر و کین بود

غزلیات/د > چو من بلبل گُلی را چون تو رنگین جلوه می‌شاید

غزلیات/ذ > آن بلای دین و دل شد جلوه‌گر باز، العیاذ

غزلیات/ر > سبزه‌ی نو رسته گلزار حسن انکارگر

غزلیات/ر > به جانم آتشی افگند و رفت آن بت، جفا بنگر

غزلیات/ز > رحم بر عاشق دل‌خسته نیاری هرگز

غزلیات/س > نپرسد حال زارم را نه اغیار و نه یارم کس

غزلیات/ش > زسرخ و زردها شد اشک وین رخسار ما را بخش

غزلیات/ص > دل ز دام زلف دلگیرت نمی‌خواهد خلاص

غزلیات/ض > ای سوخته جگر پی دنیا تو آب محض

غزلیات/ض > آهم به عکس اشک به اشکم شده نقیض

غزلیات/ط > بر مهر چهره‌ی مه من چون دمید خط

غزلیات/ظ > دلم بگرفت از گفتار پر بی‌مایه‌ی واعظ

غزلیات/ع > از لعل تو هرکس به مسیحا شده قانع

غزلیات/غ > از دل گم‌گشته از من من نمی‌یابم سراغ

غزلیات/غ > از خراب عشق درد اصلا نمیداری دریغ

غزلیات/ف > رحم بر بنده‌ی بیچاره نیاوردی حیف

غزلیات/ق > کس چه داند از چه شد دریا در آب دیده غرق

غزلیات/ک > دانی که روز هجر تو چون است هولناک

غزلیات/گ > صبا بویی برد زان روی گل رنگ

غزلیات/گ > پیام عشق چون خوانند بر سنگ

غزلیات/ل > گشتم به یاد موی میانت ز ناله نال

غزلیات/م > با صد قصور باز به دربارت آمدم

غزلیات/م > خاک ره گشته شدم بلکه به پایی برسم

غزلیات/م > می می‌چکد از لعل لبت گاه تبسم

غزلیات/م > چون نیم پروانه بلبل‌وار آهی می‌کنم

غزلیات/م > ندهد چو رهم، بر در و دیوار بگریم

غزلیات/ن > نقاب از رخ برافگن، محشری از جلوه برپا کن

غزلیات/ن > کس نشد در عشق،گفتم،این چنین شیدا که من

غزلیات/ن > در فنون ترکتازی، ترک ما ماهر چنین

غزلیات/و > به من روزی نماید سر و سیم اندام مهر و رو

غزلیات/ه > چه شد خیمه زد دود آهم به چرخ

غزلیات/ه > از دور بر جنازه‌ام افگن یکی نگاه

غزلیات/ه > به عالم گر نمودی ناروا خود را «لوجه اللّه‌»

غزلیات/ه > کتانم داد و بیدادش بجایی کی رسد با مه

غزلیات/ی > گم شود نامت شنیدستم که نام پاک من

غزلیات/ی > کس نمی‌پرسد ز لاله، داغدار کیستی

غزلیات/ی > محبت یک قلم باشد نیاز و محنت و دردی

غزلیات/ی > نگارم تیغ ابرو داده آب از سرمه‌ی نازی

غزلیات/ی > خلیل از بت شکستن در نظر می‌داشت اشکالی

غزلیات/ی > دهن نمای شرفیاب گوهرافشانی

مثنوی > «جامی» آن از جام عشق دوست مست