ای مبرّا وجودت از همه ریب
تخمیس دو بیت سعدی شیرازی
لە کتێبی:
اشعار فارسی محوی
بەرهەمی:
مەحوی (1836-1906)
1 خولەک
938 بینین
ای مبرّا وجودت از همه ریب
در کمال ظهور ذات تو غیب
پاک کن بنده را ز نقص و ز عیب
«ای کریمی که از خزانه‌ی غیب»
«گبر و ترسا وظیفه‌خور داری»
شد محمد ز رحمتت معلوم
گشت «لا تقنطوا» ازو مفهوم
شده نامم به نام او موسوم
«دوستان را کجا کنی محروم»
«تو که با دشمنان نظر داری»