بر دل و بر دیده گفتم: هر کجا خواهی بیا
از کتاب:
دیوان وفایی (اشعار فارسی)
اثر:
وفایی (1844-1902)
1 دقیقه
386 مشاهده
بر دل و بر دیده گفتم: هر کجا خواهی بیا
گفت: آخر روشن است این، هر کجا جای من است
گفتمش: برخاستی شوری عجب در ما زدی!
در قیامت، گفت: این هم شور از پای من است
کس نمی‌داند به جز دلداده‌ی آن زلف و خال
آن چه از داغ تو در سر هویدای من است
گر چه هستم پر خطا دارم امید مغفرت
صد هزاران جرم بخشد آن که مولای من است
من چه گویم شرح حال خود «وفاییتخلص» پیش دوست
زان که داند هرچه در رنگ و هیولای من است