بر دل و بر دیده گفتم: هر کجا خواهی بیا
Li pirtûka:
Diwan-e Wefayî
Berhema:
Wefayî (1844-1902)
1 Xulek
398 Dîtin
بر دل و بر دیده گفتم: هر کجا خواهی بیا
گفت: آخر روشن است این، هر کجا جای من است
گفتمش: برخاستی شوری عجب در ما زدی!
در قیامت، گفت: این هم شور از پای من است
کس نمی‌داند به جز دلداده‌ی آن زلف و خال
آن چه از داغ تو در سر هویدای من است
گر چه هستم پر خطا دارم امید مغفرت
صد هزاران جرم بخشد آن که مولای من است
من چه گویم شرح حال خود «وفاییNasnava edebî» پیش دوست
زان که داند هرچه در رنگ و هیولای من است