مبحث الشَّفاعة
از کتاب:
عەقیدەی مەرزیە
اثر:
مولوی (1806-1882)
6 دقیقه
473 مشاهده
«مِنْها الشَّفاعَةْ و تُسْتَبَانُعربی
لِمَنْ ٲذِنَ لَهُ الرَّحْمانُعربی
مِنَ الٲنبياء مِنَ المؤمنينعربی
رَزَقَنا الله منها ٲجمعينعربی»
لەو سەروەختی سەخت حەشر و داروگیر
پیر وەسە منداڵ، منداڵ دەوێ پیر
ئەنبیای عیزام پێش و پەس یەکسەر
کەس بۆی دەس نادا پێ بنێتەوبەر
هەر زەلزەلەیە و وەلوەلە و وەی وەی
نەفس نەفسییە هەر کەسێ بۆ خۆی
تا ساحیب ڕوتبەی مەقامی مەحموود
«سر اندر سجود دل اندر شهودفارسی»
«يَسْمَعُ «ٳرْفَع رٲسَكْ، قُلْ تَسْمَع،عربی
ٳشْفَعْ تُشْفَعْ سَلْ تُعْطَ» فَيَرْفَعْعربی»
دەیێتە و دیار، چلۆن خۆر هەڵێ
ئەو هەر «ٲمّتی ٲمّتیعربی» دەڵێ
«يَشْفَعُ يُشفَعْ فی كل الٲنامعربی»
مۆئمین و کافر تەمام خاس و عام
بۆ کافر بۆ فەسڵ قەزا بە تەعجیل
تەخفیفی سەختیی ئەو ڕۆژ و تەهویل
بۆ موئمین لەبۆ عەفوی سەییئات
بۆ زیادی و ڕەفع دەرەجەی جەننات
«شِفاء القلوب لكلّ المَرْضیعربی
مِنَ ضَوْء الضَّحی اسْتَضِیء «فَتَرْضی»عربی»
ڕەحمەت بۆ هەموو عالەم یانی: وا
مەقامی مەحموود ئەعزەم یانی: وا
لەودوا جڵەو مورەخخەس دەکرێ
ئەزانی ئیزنی شەفاعەت دەدرێ
«كُلُّ نبی لٲمَّتِهِعربی
وَ كُلُّ شيخ لِشيعَتِهِعربی»
برا بۆ برا، سەدیق بۆ سەدیق
«هاكذاعربی» تەحقیق واجبە تەسدیق
وەختێ دەس بڕیا لە هەموو لایێ
نۆگەی ڕەحمەتی حەق تەعالایێ
ڕەجا و شەفاعەت حەزرەتی ڕەسوول
بۆ کەبیرە وەک سەغیرە مەقبوول
ئەگەر برسیتە و دووری لە تێری
«واتقوا يوماً لا تَجْزیعربی» تێری
جووعی تۆ بەوە غەیرە مەدفووعە
«لا يُسْمِنْ وَ لا يُغْنی مِنْ جُوُععربی»ە
مەنعە دەلالەت، دەمی بۆ مەماڵ،
لە عوموومی «فی الاشخاصعربی» و ئەحواڵ
«لَوْ سُلّمْعربی» سەڵای تەخسیسی دەدەین
ئێمە بەقەدەر ئیمکان جەمع دەکەین
موسبیت با نافی، خاس دەگەڵ عامە
ئەڵبەت دەزانی موقەددەم کامە؟
زۆر کەس هەن وە بێ حیساب و عەزاب
دەڕۆنە بەهەشت؛ «فَنِعْمَ المآبعربی»
کافر، موبالیغ، ئەر موعانیدە،
جومهوور دەفەرموون (فی النارعربی) خالیدە
موئمین ئەر فاسق، ئەگەر موتیعە
خالید «فی الجنةعربی» و ڕوتبەی ڕەفیعە
فاسق کەی؟ ئەوسا کە عەزاب بدرێ
یا عەفو بکرێ و بە جەننەت ببرێ
بەعزێ لە ئەعلام «ذوالعلم السّابغعربی»
دەڵێن کافری ساعی و موبالیغ،
لە ئیجتیهاددا هیچ نەیکرد تەقسیر
سەعیی کرد حەقی هەر نەبوو دەستگیر
چون تەکلیف ناکا حەق لە تاقەت ڕەد
ئەو موبالیغە ناوێ موخەللەد
قەولی غەزالیچ «عليه الرحمةعربی»
لە بەعزێ جێگە نزیکە بەمە
«وَٲمَّا الٲطفالعربی» دەڵێت نەوەوی،
مەورید بێ بۆ فەیز سووری و مەعنەوی،
سەحیح بەهەشتین تیفلی موشریکین
«فَنِعْمَ المولی رَبُّ العالمينعربی»
مومکینە لەسەر سەغیرە عیقاب،
گەورە عەفو کا هیچ نەدا عەزاب؛
فەزلی دەفەرمووت: کەبیرە نییە،
عەدلی دەفەرمووت: سەغیرە نییە
««يَغْفِرْ دُونَ» شِرْكْ مِنْ ذَنْب نَشَاعربی»
با بێ تەوبەیچ بێ، «لِمَنْ؟ مَنْ يشاعربی»
بەم شەرتە «مادونعربی» حەڵاڵ نەزانێ؛
ئەگەرنە کوفرە، دەرمانی کوانێ؟
«عِنْدَنَاعربی» کاسیب گونای کەبیرە
هەر وەکوو کاسیب گونای سەغیرە
ناوێ بە خاریج لە وەسفی ئیمان
یاخەیر داخڵ وێ بە کوفر و حیرمان
لە جەهەننەمدا نییە موخەللەد،
بەڵ بە مەحزی فەزڵ موخرەجە و موسعەد
کەنارێ بگرە تۆ لە ئیعتیزال
کەلامی خاریج پووچە و بێ مەئال
ئەسڵێکی مەخووف زۆر هەیبەتناکە
گومانم خەتمی بەم تەرزە چاکە:
بێ ئەمە دەلیل شەرعیت وێ دەسگیر
لە ئەهلی قیبلە کەس مەکە تەکفیر
ئەر «بَرّعربی» ئەر «فاجِرِعربی» فەرق مەکە، هەموو
«صَلِّ خَلْفَهُم وَ عَلَيْهِمُعربی»
«للهعربی» لیباس نەهی لە مونکەر
ئەمر بە مەعرووف زەریف کە لەبەر
کە چاوت پێ کەوت مونکەرێکی کرد
یەکێ، دەفعی کە، لە گەورە تا ورد
بە دەس، بە زوبان، یاخۆ بە جەنان
«وَهذا الآخر ٲضعَفُ الايمانعربی»
«نعوذ باللهعربی» جەزای نەوێنی
ئەو حاڵە: مونکەر تۆ نەیبوغزێنی؛
«ٲضعف الايمانعربی» کە ببڕێتەوە
هەر کوفرە دیتر بەسەر ڕێتەوە
پەناهـ بەر خودا لەوەی کە نەدوێ،
عاجزیچ نەوێ، کەیفی پێ بجوێ!
ئایەی شەریفەی «لا يَضُرّكمعربی»
لە ئیشتیباهدا زۆری کردن گوم
مەعنایان تەواو نەزانی چییە؟
خسووس بوێنین ئەم شرووتیییە
«شرطُهُ ان لا يؤدّی الیعربی
فتنة، وَ ظُنّ اَنْ تُقُبلاعربی»
تۆ بێ ئازا وە چاک بکێشە تێغ
تا تێدا دەچی هیچ مەکە درێغ
«وَالله ستّارْ لاَ تَجسَّسُواعربی
وَلاَ تٲمَنوا وَلاَ تَيْٲسُواعربی»
تەقوا بەکارە بۆ من و تۆ و ئەو
«ثُمَّ نُنَجّی الّذينَ اتَّقَواعربی»
خولاسەی تەقوا کە کەوتە پێوار
با نەوبەی بۆتەی تەوبە بێ ئەمجار
سیمی مەغشووشت چاک بتوێنەوە
لە دەس غەل و غەش خۆت بسێنەوە
«هَدی ٳليها بِٳرشادهعربی
و يَقْبَلُها مِنْ عبادِهِعربی»
«فضلاً وَ رَحْمَةْ جناب الكريمعربی
حبّذا اللطفُ الخفّی العَميمَعربی»
تەفرەی ئەم تەوبەی واجیبە تا کەی؟
عومری سۆزوو کوا ئەو سۆزووی دەخەی؟!
موحیببی مەحبووب حەقیقیی ئەقدەس
حوببی تائیفەی تەواوبینی هەس
دەرمان دە لە ڕووی «قُرُوحعربی» و «جُرُوحعربی»
پەڕۆ کە دڕیاگ بە تەوبەی «نَصَوحعربی»
ئەر باز نەفسی شووم تۆ لە ڕێ نابا
تاقی «ٳنّه كانَ تَوّاباًعربی»
سەد تەوبەت شکاند خۆت مەشێرەوە
قاپی گوشادە باز هەم بێرەوە
تۆ مەچۆ لە خەت «فاسْتَقِمْعربی» ئەودەر
«مرحباً ٲهلاً سهلا يا قَدَرْعربی»
عەلاحیدە و سەخت ڕێی مەلاحیدە
ڕێواز کۆمەیی «نفسّ واحِدَةعربی»
ئەر سەد بار بێ بەیت هیچ ماڵت نەوێ
لەناو عەشرەتدا پەکت ناکەوێ
خۆت لە هاوبەیتی هاوماڵان نەخەی
نیمە بەیتێکیچ هەر چاکە، سا دەی
«سائِقَ الٲظْعَانْ نحوَ حَیّ طَیّعربی!»
عەجەل نەک مەهەل ڕێی پێ ناوێ تەی
حەرەکەت کە بۆ بەرەکەت دەدا
بەرەکەت باز هەم حەرەکەت دەدا
«طَالَما كُنَّا نَسْمَعْ طَعْنَنَاعربی
مِنْ وُشاتِنَا فَسُقْ ظَعْنَناعربی»