mibḧis alşّefa’ة
Li pirtûka:
Eqîdey Merziye
Berhema:
Mewlewî (1806-1882)
6 Xulek
487 Dîtin
«mînْha alşّefa’eةْ û tusْتەبەانûErebî
lîmenْ ٲzîne lehu alirّeḧْmanuErebî
mîne alٲnibya’ mîne alimؤminînErebî
rezeqena alilh minha ٲcim’înErebî»
lew serwextî sext ḧeşir û darugîr
pîr wese mindał, mindał dewê pîr
enbyay ’îzam pêş û pes yekser
kes boy des nada pê binêtewber
her zelzeleye û welwele û wey wey
nefis nefsîye her kesê bo xoy
ta saḧîb řutbey meqamî meḧmûd
«sir andir sicud dil andir şihudFarsî»
«yesْme’u «ٳrْfe’ rٲsekْ, qulْ tesْme’,Erebî
ٳşْfe’ْ tuşْfe’ْ selْ tu’ْte» feyerْfe’ْErebî»
deyête û dyar, çilon xor hełê
ew her «ٲmّtî ٲmّtîErebî» dełê
«yeşْfe’u yuşfe’ْ fî kil alٲnamErebî»
mo’mîn û kafir temam xas û ’am
bo kafir bo fesił qeza be te’cîl
texfîfî sextîy ew řoj û tehwîl
bo mu’mîn lebo ’efwî seyî’at
bo zyadî û řefi’ derecey cennat
«şîfa’ alqilub likilّ almerْzîErebî
mîne zewْ’ alzّeḧî asْtezîy’ «feterْzî»Erebî»
řeḧmet bo hemû ’alem yanî: wa
meqamî meḧmûd e’zem yanî: wa
lewdiwa ciłew murexxes dekirê
ezanî îznî şefa’et dedrê
«kulّû nibî liٲmّetîhîErebî
we kulّû şîx lîşî’etîhîErebî»
bira bo bira, sedîq bo sedîq
«hakzaErebî» teḧqîq wacbe tesdîq
wextê des biřya le hemû layê
nogey řeḧmetî ḧeq te’alayê
řeca û şefa’et ḧezretî řesûl
bo kebîre wek seẍîre meqbûl
eger birsîte û dûrî le têrî
«watqiwa yumaً la tecْzîErebî» têrî
cû’î to bewe ẍeyre medfû’e
«la yusْmînْ we la yuẍْnî mînْ cûwi’Erebî»e
men’e delalet, demî bo memał,
le ’umûmî «fî alaşxasErebî» û eḧwał
«lewْ sulّmْErebî» sełay texsîsî dedeyn
ême beqeder îmkan cem’ dekeyn
musbît ba nafî, xas degeł ’ame
ełbet dezanî muqeddem kame?
zor kes hen we bê ḧîsab û ’ezab
deřone beheşt; «fenî’ْme alim’abErebî»
kafir, mubalîẍ, er mu’anîde,
cumhûr defermûn (fî alnarErebî) xalîde
mu’mîn er fasq, eger mutî’e
xalîd «fî alcinةErebî» û řutbey řefî’e
fasq key? ewsa ke ’ezab bidrê
ya ’efu bikirê û be cennet bibrê
be’zê le e’lam «zwal’ilim alsّabiẍErebî»
dełên kafrî sa’î û mubalîẍ,
le îctîhadda hîç neykird teqsîr
se’îy kird ḧeqî her nebû destigîr
çun teklîf naka ḧeq le taqet řed
ew mubalîẍe nawê muxelled
qewlî ẍezalîç «’ilîh alirḧimةErebî»
le be’zê cêge nizîke beme
«weٲmّەا alٲtifalErebî» dełêt newewî,
mewrîd bê bo feyz sûrî û me’newî,
seḧîḧ beheştîn tîflî muşrîkîn
«fenî’ْme almulî rebّû al’almînErebî»
mumkîne leser seẍîre ’îqab,
gewre ’efu ka hîç neda ’ezab;
fezlî defermût: kebîre nîye,
’edlî defermût: seẍîre nîye
««yeẍْfîrْ dûne» şîrْkْ mînْ zenْbi نەشەاErebî»
ba bê tewbeyç bê, «lîmenْ? menْ yişaErebî»
bem şerte «madunErebî» ḧełał nezanê;
egerne kufre, dermanî kwanê?
«’înْدەنەاErebî» kasîb gunay kebîre
her wekû kasîb gunay seẍîre
nawê be xarîc le wesfî îman
yaxeyr daxił wê be kufir û ḧîrman
le cehennemda nîye muxelled,
beł be meḧzî feził muxrece û mus’ed
kenarê bigre to le î’tîzal
kelamî xarîc pûçe û bê me’al
esłêkî mexûf zor heybetnake
gumanim xetmî bem terze çake:
bê eme delîl şer’ît wê desgîr
le ehlî qîble kes meke tekfîr
er «berّErebî» er «facîrîErebî» ferq meke, hemû
«selّy xelْfehum we ’eleyْhîmuErebî»
«lilhErebî» lîbas nehî le munker
emir be me’rûf zerîf ke leber
ke çawit pê kewt munkerêkî kird
yekê, def’î ke, le gewre ta wird
be des, be zuban, yaxo be cenan
«wehza al’axir ٲzi’efu alaymanErebî»
«ni’uz balilhErebî» cezay newênî
ew ḧałe: munker to neybuẍzênî;
«ٲzi’if alaymanErebî» ke bibřêtewe
her kufre dîtir beser řêtewe
penah ber xuda lewey ke nedwê,
’aczîç newê, keyfî pê bicwê!
ayey şerîfey «la yezurّkimErebî»
le îştîbahda zorî kirdin gum
me’nayan tewaw nezanî çîye?
xisûs bwênîn em şirûtîyye
«şirtuhu an la yؤdiّy alîErebî
fitinة, we zunّ اەنْ tuqublaErebî»
to bê aza we çak bikêşe têẍ
ta têda deçî hîç meke dirêẍ
«ûەالله sitّarْ لاە tecisّesuwaErebî
ûەلاە tٲmenwa ûەلاە teyْٲsuwaErebî»
teqwa bekare bo min û to û ew
«sumّe nunecّy alّzîne atّeqewaErebî»
xulasey teqwa ke kewte pêwar
ba newbey botey tewbe bê emcar
sîmî meẍşûşt çak bitwênewe
le des ẍel û ẍeş xot bisênewe
«hedî ٳlîha bîٳrişadihErebî
û yeqْbeluha mînْ ’ibadîhîErebî»
«fizlaً we reḧْmeةْ cinab alkirîmErebî
ḧibّza allitifu alxifّy al’emîmeErebî»
tefrey em tewbey wacîbe ta key?
’umrî sozû kwa ew sozûy dexey?!
muḧîbbî meḧbûb ḧeqîqîy eqdes
ḧubbî ta’îfey tewawbînî hes
derman de le řûy «qurûḧErebî» û «curûḧErebî»
peřo ke diřyag be tewbey «nesewḧErebî»
er baz nefsî şûm to le řê naba
taqî «ٳnّh kane tewّabaًErebî»
sed tewbet şikand xot meşêrewe
qapî guşade baz hem bêrewe
to meço le xet «fasْteqîmْErebî» ewder
«miriḧbaً ٲhilaً sihla ya qederْErebî»
’elaḧîde û sext řêy melaḧîde
řêwaz komeyî «nifisّ waḧîdeةErebî»
er sed bar bê beyt hîç małit newê
lenaw ’eşretda pekit nakewê
xot le hawbeytî hawmałan nexey
nîme beytêkîç her çake, sa dey
«sa’îqe alٲzْعەانْ niḧwe ḧeyّ teyّErebî!»
’ecel nek mehel řêy pê nawê tey
ḧereket ke bo bereket deda
bereket baz hem ḧereket deda
«تەالەما kunّەا nesْme’ْ te’ْنەنەاErebî
mînْ ûûشاتینەا fesuqْ ze’ْnenaErebî»