جڤۆنیم
از کتاب:
دیوانی سەیدی
اثر:
صیدی (1785-1849)
2 دقیقه
1011 مشاهده
جڤۆنیم شڕ، مەزۆن لاو کێ بەرو داد
«خلل اندر اساس عمر افتادفارسی»
سەروو پیری، نیۆ پیرێ بلوو لاش
«که مارا توبه‌ی تَقوی دَهَد یادفارسی»
چوار پۆزێم ژمۆرێ، ساڵ و ئەمریم
«گهی با شادی و گاهی به ناشادفارسی»
«گر از احسان و طاعاتم تو پرسی؟فارسی»
سەروو پووشێ، نە ئێدم هەن، نهۆ ئاد
بەرەم ئەمرێ فراوان پێسە زۆنە
«ازین شصته رسیدن تا به هفتادفارسی»
خەڕە پی دونیەی مایەی بێ وەفانە
«که هیچست و ندارد هیچ بنیادفارسی»
کە ها، کۆچ کەرمێ، کۆچێ دونیەی ئاخر
«ولی مُشکل بود، بی‌توشه و زادفارسی»
فرە گێڵوو، حەکیمێ یۆزوو پەی وێم
«که صادق باشد اندر فنّ ارشادفارسی»
وزوو جەمرێوە خوێم نەی ئاستۆنش
«چو شاگردان کُنم خدمت به اُستادفارسی»
ملوو، بەڵکم بە من کێشۆ «چلێ»وە
«شود پاک این تَن مُردار فسادفارسی»
مەبۆ پۆک پی چلێ من زێڵوو جەستەم
«به آتش نرم خواهد گشت فولادفارسی»
حەکیمێو هەن پێسەو «لوقمون» ملوو لاش
«که پیش او مُریدانند و زُهّادفارسی»
ئەگەر تە پیرو، پیرێت بۆ تکاکار
«شوی صیدیتخلص ز نار دوزخ آزادفارسی»