حەکیم چەپەری مردن جەهلی مورەکەب دوو سۆفی...

از کتاب:
ڕشتەی مرواری (بەرگی ٨)
اثر:
علاالدین سجادی (1907-1984)
 2 دقیقه  1048 مشاهده

حەکیم: چەپەری مردن.

جەهلی مورەکەب: دوو سۆفی لە یەک شوێنا.

«دەروی بە ڕەحمەت»: لەفزی سێ تەڵاقە.

«بەدبەخت»: ئەو کەسەیە، کە بە دەست کچەوە گیری خواردبێ.

«ماچ»: دەڵاڵی ئەو شتەکە.

«خێرخوا»: ئەو کەسەیە کە پیرەژنێک بە وانێکێک بلاوێنێتەوە.

«ڕەسووڵ»: خێری خوای دوژمنان.

«خاوەن پایە»: دوژمنی هەموو کەس.

«سەردار لەشکر»: پەتی گەسک.

«فەقێ»: هەر برسی.

«چەپەر»: خزمەتکاری خۆڕایی.

«پیاوی ئازا»: بە پیر مردنەوە چوو.

«داستاننووس»: پشیلەی مڵاز لە کونی مشک گرتوو.

«نەخۆش»: سەرمایەی دوکتۆر.

«بەڵا جەوی»: لۆتی نوێژکەر.

«واعز»: ئەوەی بیڵێت و نەیکات.

«خۆشبەخت»: کەسێکە کە هەرگیز ڕووی حاکم و حەکیم نەبینێت.

«ژیری»: هەگبەی هەموو جۆرە باس و خواسێک.

«خاوەن ئەقڵ»: ئەو کەسەیە کە ئەقڵی گوزەران و ژیانی نییە.

«خوڵام»: ژنی نەزۆک.

«دێوانە»: ڕێگر.

«مەلازادە»: کتێبفرۆشی بە هەرزان و تاڵان.

«ئەولاد»: خۆشی دڵ و ئازاری گیان.

«بێ مەزە» :وشکە مەعرەفەت.

«بێ خەم»: ئەو کەسەیە کە هەر بە کۆڵانانا بە هیچ و پوچ ئەسووڕێتەوە.

«کەروێشک»: لەشکری شکاو.

«سەرگەردان»: لووسکەی بێ مشتەری.

«بەرتیل»: گێڕی ئۆتۆمۆبێل.

«هاوشاری»: کەسێکە کە هەر لە باو و باپیریەوە، عەیبی یەکێکی تر هەر لە باو و باپیریەوە ئەزانێ.

«مورتەد»: برا لە ماڵی خوشکدا.

«دڵتەنگ»: باوک لە ماڵی کچدا.

«ناچار»: قەرزار.

«ئەکابر»: بەنگێشی پەنامەکی.

«هیچ»: وڵامی ئیشی خراپ.

«زستان»: ئاوی کەپوو.

«هاوین»: کێری درێژ.

«فاتحە»: سەرمایەی دەرۆزەکەر.

«{arبسمیللا}»: ئەگەر تێری، مەخۆ.

«باوەحیز»: ئەو کەسەی لە نیشتمان هەڵدێت.

«ماچ»: دیسان بەرکۆڵی وانێکەکە.

«تەوبە»: پشتیوانی گومڕاهان.

«حافزی قورئان»: گویندەی خو.

«شکات»: بێزاری لە دۆستە کۆنەکان.

«فەلاکەت»: ئەنجامی زانیاری.

«پیسی»: شتێکە لە هەنگوێن شیرینتر بێ.

«پارەدار»: بێ ئیشتها.

«متوکل»: چاو لە دەرگا.

«داخدار»: باوکێ بە ناوی کوڕەوە ناو دەرکا.

«مردووشۆر»: ئەو کەسەیە کە کێرێک ئەشوا هەڵناستێ.

«هەر بەڕۆژوو»: وانێکی پیرەژن.

«خوانی یەغما»: ئەو کوڕەیە، کە ئەکەوێتە بەر پەلی ئاغاگەلێ هەتیوباز.