زیلەی تەڵمیتبار کۆچی نەوهاڵان
از کتاب:
دیوانی مەولەوی
اثر:
مولوی (1806-1882)
2 دقیقه
1108 مشاهده
زیلەی تەڵمیتبار کۆچی نەوهاڵان
تەئسیرش نییەن ئیمساڵ چون ساڵان
یەقینەن سەرخێڵ نازک نەمامان
نەکەردەن هەوای هەوارگەی دامان
بەڵێ یە نامەی دڵ پێ ئێشاکەش
یەکزەی دەروون حەسرەت کێشاکەش
ئەو سینە سیم وەنگ، ئاینەی جەم ڕەنگ
منمانۆ هەوەس نە دڵ دای خەدەنگ
حەسرەتا حەسرەت، های یە چێش کەردی
چون جێ ویەردی پێشدا ویەردی
نم مدۆ مادەی نامش ئەو نامە
ئاو دندان ئاسا، دندانی خامە
نەمەندەن قووەت سەرمایە تێشدا
هەرسێ بێ نە ڕا هورمەگنۆ پێشدا
پووش ئایریچم جای نەسیم نییەن
هورکەردە و بەردەیم تا وە لاش شییەن
پاییز زەڕ، یەخ جام، چارشێوێ هەی تەم
دێرەن سوارەن نەوعەرووسی خەم
موتریب، یەکارەن، مەر سیا سەنگی
من بەی حاڵەوە، تۆ وەی بێدەنگی
جە تەنخوای نەی بەزم خەم وەیلانەوە
هوردەر ئەی چەند فەرد وە دیلانەوە:
بە وەردەی زامدا دڵ تاقەت بێزا
هەرچی بی یەکسەر وە چەمدا ڕێزا
ئەر هەڵای ڕەمەق مەندەن وە تەنش
بێمەیلیت لیباس کەردەن بەدەنش
چون خەیاڵ وە ماچ پات خۆش حاڵ مەبی
کاش جەکۆن ئەو بەخت لەب تەبخاڵ مەبی
یەند دیان وەو ڕا تۆ مەی نەپێشدا
دیدەی دڵ نیگا نەمەندەن تێشدا
مەعدوومتخلص خەم مایەی فیکرەکەت بەردەن
یا پەی دڵوەشی وێت غەڵەت کەردەن
تۆو ئێستە تەشریف ئازیزی گیانی
سفتەن و تەئسیر ئاوی حەیوانی