بە یادت کەوتە سۆزش غونچەدەم وا قەلبی بیمارم
از کتاب:
دیوانی ناری
اثر:
ناری (1874-1943)
1 دقیقه
921 مشاهده
بە یادت کەوتە سۆزش غونچەدەم، وا قەلبی بیمارم
لە هیجرەت هاتە سۆ دیسان، برینی پار و پێرارم
هەموو نەشئەی زمستانی فیراقە سەرسەری ئاهم
نیشانەی پاییزی هیرجانە زەردیی پەلکی ڕوخسارم
بە شوعلەی ناری پڕ تەئسیری عاشق سۆزی دووریی تۆ
وەکوو پەروانە سووتاوە دڵەی غەمگین و غەمبارم
بەڵێ عیللەت بە سیحری نێرگسی مەخموری فیتنەت بوو
کە وا من سەر زەدەی تانەی ڕەقیب و یار و ئەغیارم
بە شەوقی دەبدەبەی سوڵتانی حوسنی ماهی ڕوخسارت
بە گەردوون ئاشنایە زەمزەمەی سەمتووری هاوارم
وەکوو حوسنت لە عالەمدا، قسەی من فاش مەشهوورە
عەزیزم تازە مەخفی کەم ئەمن تۆماری ئەسرارم؟!
تەماشا چەندە خۆش تەعلیمە، ئەی شیرینی بێ هەمتا
لە کێوی بێستوونی وەسفی تۆ، گوڵگونی گوفتارم
لە موڵکی عاشقیدا، خوسرەوێکی شۆخە دڵ، ئارێ
گەواهی عیشقە، جۆش و شۆڕشی شیرینی ئەشعارم
بە چاوی کەم لە ناریتخلص چاوەکەم مەڕوانە، بڕوانە
لە گۆشەی مەدرەسەی عیشقت، چ شاگردێکی هوشیارم