پێنجخشتەکی لەسەر هەڵبەستێکی «زوودی»
از کتاب:
کڵپەی دەروون
اثر:
ملا عبدالرحمانی فاتحی (1930-2002)
3 دقیقه
193 مشاهده
ئەرێ ئەی نووری دوو دیدەم، ئەرێ ئەی ماهی تابانم
ئەرێ ئەی خونچەیی ژینم، ئەرێ ئەی ماهی کەنعانم
هەتا کەی هەر بکەم زاری، ئەتۆی شەمعی شەبوستانم
«ئەلا ئەی مونیسی قەلبم، لە دووریت وا هەراسانم
لە دڵ لاناچێ عیشقی تۆ وەکوو فرمێسکی چاوانم»
ئەرێ بۆچ هەر بناڵم ئەی عەزیزم، هاودڵ و دەردم
بگاتە ئاسمانی بێ ستوون ناڵەی دڵی سەردم؟
بەبێ تۆ وشک و بێهێزم، ڕەق و تەق هەر وەکوو بەردم
«لە دووری تۆیە خەم دەردم هەڵێناوە وەها زەردم
موریدی تۆم ئەگەر مردم نەکەی، کەی سەلبی ئیمانم»
دڵم داناوە کونکون بێ، بە نووکی تیری موژگانت
سەرم ناوێ وەکوو گۆ گەر بە شەق نەدرێ لە مەیدانت
تەماشا وەک سوپەر وامە، لە بۆ دەفعی حەسوودانت
«ئەتۆ بە قسەی ڕەقیبانت، بە مەستی چاوی فەتتانت
بە کاکۆڵی پەرێشانت ڕفاندت قەلبی بریانم»
ئەتۆ کیژێکی پاک و دڵڕفێن و شۆخ و نوورانی
نەما قەول و قەراری تۆ، چ بوو ئەی دڵبەری جانی؟
منی عاشق لە دووری تۆ دەناڵم بوومە بریانی
«عەجایب وا بە ئاسانی لە عەهدت کرد پەشیمانی
کە تۆ هەر کیژی جارانی منیش هەر لاوی جارانم»
مەکە مەنعی منی شەیدا، لە باخی نار و سێو و بەی
لە ڕێگەی عیشقی تۆدا، ناڵەناڵم دێ بە چەشنی نەی
نە بەختم ما نە ئیقباڵم، خودا ئەو زوڵمە تاکوو کەی؟
«خودا هەڵناگرێ هێندە بە ناری عیشقم ئەزیەت دەی
دووچاری دەردی هیجرەت کەی، دڵی پەرت و پەرێشانم»
بە چاوی پڕ لە نازی تۆ، نە دڵ ماوە نە ئیمانم
وەکوو بولبول لە گوڵشەندا خەریکی ناڵە و شینم
بە مەرگی تۆ قەسەم گیانە، شەو و ڕۆژ گەرمە ناڵینم
«بە گۆشەی حوببی پێشینم، کە پرسی حاڵەت و ژینم
هەتیوی زوڵفی چینچینم، خەلەف ماوم لە یارانم»
شەهیدی قامەتی تۆمە، دەبێ تۆ بی مەدەدکارم
نە خەو ماوە نە خۆراکم، نەخۆش و دڵبریندارم
لە سەیری باخ و گوڵزارم، نە مەخموور و نە هوشیارم
«بە غەیرەز شیوەن و زارم بە ڕۆژ و شەو نییە کارم
لە دووری قامەتی یارم وەکوو وەحشی لە کێوانم»
ئەگەر یارم بدا ماچێ، ئەوەندە عەینی شادیمە
بەهاری عەیش و نۆشی من، بەبێ ئەو نامورادیمە
لە هەر چوار فەسڵدا جانا، دەکەم زاری، کەسادیمە
«بەهاران شین و زاریمە، بە هاوین وێڵی وادیمە
بە پایز نائومێدیمە، لەبەر حەپس و زومستانم»
لە ژێر شاباڵی حوسنتدا، موقیمی کونجی گریانم
لەبەر شاماری دوو زوڵفت، نەماوە ڕاحەتی گیانم
وەکوو بولبول لە تاوی گوڵ، بە دایم هەر غەزەلخوانم
«بە ناڵەم نەوعی هەورانم، بە چاوم کانی بارانم
هەناسەی ئاتەش ئەفشانم دەسووتێنێ دڵ و جانم»
برایانم! ئەوا دەمرم هەمووتان بێن بکەن شینم
وەرن پۆل پۆل و چین چین، زوو بکەن تەکبیری تەکفینم
دوو زوڵفی یاری شرینم لە دەورم کەن بە پەرژینم
«ڕەفیقانی دڵ و دینم، دوعایی ئاخری ژینم
موحەللی کەن بە ئامینم، لە ژینی خۆم هەراسانم»
وەرە قومری بەهار داهات، لە ئەم چڵ ڕاکە بۆ ئەو چڵ
بخوێنە نەغمەیی خۆشت، بە شەوق و زەوق و سۆزی دڵ
ئەوێستا «فاتیحیتخلص» دووری لە یار و مەسکەن و مەنزڵ
«وەکوو بولبول لە تاوی گوڵ، دەناڵێنێ بە تاو و کوڵ
دەکا «زوودیشخص» لە سەحنی دڵ، فوغانی دەس حەبیبانم»