حکایت شکر اصفهانی
از کتاب:
شیرین و خوسرەو
اثر:
خانای قبادی (1704-1778)
3 دقیقه
569 مشاهده
ئوستای شەربەتدار بەی تەور بەی شەکەر
شیرین کەرد ئەی قورس حەڵوای موزەعفەر
یەک ڕۆیێ خوسرەو زیلل ئیلاهی
نیشتەبێ بە شاد، بە تەخت شاهی
شاهان جەم قەدر، دارای هەفت کیشوەر
بەزم پابۆسش بەستەبین کەمەر
نە پای پێشگاش نیشتەبین شاهان
جە چین تا بەغۆر، ڕەی تا ئەسفەهان
سالار خوتەن، تا پادشای زەنگ
بە شادیی خوسرەو جام مەی بە چەنگ
سا وەختێ جە زۆر شەراب بی سەرگەرم
هۆرداشتن شاهان جە ڕوو پەردەی شەرم
شەهەنشای جەم بەزم، سکەندەر ئەفسەر
جە دورج یاقووت ڕێزنا گەوهەر
فەرما: نە کام موڵک مەحبووب فێشتەرەن؟
نیگاشان نە جەرگ وێنەی نەشتەرەن؟
یەکێ وات: نە ڕۆم وڵات قەیسەر
مەحبووب بێ حەدەن، جە حەد زیادتەر
یەکێ وات: ئەرمەن پەری زادەشەن
مەی بەخش و مەی نۆش مەیل بە بادەشەن
یاگەی مەحبووبان ئەرمەن زەمینەن
نە خوتەن، نە ڕۆم، نە موڵک چینەن
وەختێ کە ئەو شەخس نام ئەرمەن بەرد
خوسرەو جە دڵدا کێشا ئاهـ سەرد
نیهایەت جە شەرم شای والا سیفات
سەرش وست نە وەر «قَطعاًعربی» هیچ نەوات
یەکێ وات: لایق سەرکار شاهان
«شەکەر» نامێ هەن ها نە ئەسفەهان
سەوگەند بە تاجت شای دارا میغفەر
ئەسفەهان میسرەن، شەکەر نەی شەکەر
ئەگەر بدیایەش یۆسف جە کەنعان
شیت مبی پەرێش چون شێخ سەنعان
بۆی عەتر زوڵفش مشۆ بە فرسەخ
جۆیاشەن شاهان هیند و چین و بەڵخ
بەڵێ ئەوەند هەن ئەو نازک نازە
ئەو شیرین شێوەی شەکەرین ڕازە
هەر هام پیاڵەی مەی پەرستانەن
هەر شەو بەزمێ شەکەر ستانەن
دایم خاتر شاد هەر وەش دەماخەن
چەنی بزورگان دایم گوستاخەن
ئەر ببۆ پشتان باڵاش یەک شەوێ
بەگێ، بەگلەرێ، خانێ، خوسرەوێ
جە لاشان نەرمیی نەرگس جە گوڵزار
منمانۆ بەتەر جە سەر مەودای خار
غەرەز جە نەسرین نازکتەر ئەوەن
چون شەهد شیرین شەکەر هەر ئەوەن
خوسرەو زائیقەس جەو شەکەر شکەن
شیرین بی چون ڕاز شیرین ئەرمەن
خەیاڵش ئێد بی ئەو دارا ئەفسەر
مەر بەیۆ بە ڕا شیرین بە شەکەر
غەرەز مکەرد سەعی مەر بەیۆش بە دەست
جە قین شەککەر شیرین سەرمەست
نەک بە گشت دڵێ، هەر بە زوانی
بە شیرین مکەرد فەرەس دەوانی
وەرنە جە لای ئەو کەیانی ئەفسەر
کەی وێنەی «شیرین» شیرین بی «شەکەر»؟
نە جە شەکەر لەب دڵ منیا یەکسەر
نە جە ئەسفەهان پێش ماما شەکەر
بەی وەسواسەوە ئەو شای بەرز ئیقباڵ
سەبر خەیرێ کەرد تا موددەی یەک ساڵ