ای که چشم تو مرا هم می و هم پیمانه
لە کتێبی:
دیوان صافی (اشعار فارسی)
بەرهەمی:
سافی هیرانی (1873-1942)
1 خولەک
487 بینین
ای که چشم تو مرا هم می و هم پیمانه
من از این نکته گهی مست، گهی دیوانه
پای بند سر زلفت همه لیلای جهان
همه مجنون تو گر عاقل و گر فرزانه
شده حبس قفس عشق تو مرغ دل ما
دانه تو می‌دهی بر مرغ که در هر لانه
جان تویی ورنه همین کالبد ما عدمست
بی وجود تو چو آباد بود ویرانه
تو شه مایی و ما جمله گدای در تو
ما به امید عطای تو ز هر کاشانه
من که فرقی نکنم معبده و میکده را
چو تو خواهیم ز هر جایگه و هر خانه
صافیاناسناوی ئەدەبی جلوه اگر در دو جهان بسیارست
لیک خود جلوه‌گری نیست بجز جانانه