ای زبدهٔ مهرویان تا چند نمی‌آیی

لە کتێبی:

دیوان صافی (اشعار فارسی)

بەرهەمی:

سافی هیرانی (1873-1942)

1 خولەک 451 بینین

فۆنت:

ای زبدهٔ مهرویان تا چند نمی‌آیی

وز دیده ز گریانم زایل شده بینایی

تنها نه من مفتون و مشتاق جمالم بس

هر کس که تو را بیند، باشد سر سودایی

چون بی رخ تو ای دوست آرام نگیرد دل

خاطر ز پی وصلت رو کرده به شیدایی

در سلک گدایانت بنوازی کرم ای دوست

حاشا که نخواهم من جمشیدی و دارایی

به ره گیتی سر رشته ز دست افتاد

زین پس مددی خواهد از شاهد بغدایی

ای که چشم تو مرا هم می و هم پیمانه ای جدول ابرویت طعنه زده از مانی