جە گیان سێر وەردەی جە تەن هەراسان
از کتاب:
دیوانی مەولەوی
اثر:
مولوی (1806-1882)
2 دقیقه
1278 مشاهده
جە گیان سێر وەردەی، جە تەن هەراسان
خاڵۆی خەمیای خەم خاڵی خاڵخاسان
نامەم چون یاوا مولاحەزەت کەرد
بشۆ وە پابۆس عەرزکەر جە ڕووی دەرد
واچە هەی سەد جار مەعدوومیتخلص توفەیل
پەرسابێت جە ڕووی گەرمیی کوورەی مەیل
کۆ جە دووریی من چ تەورەن حاڵش
کێ بەرمەکەرۆ خەم نە خەیاڵش
چون ئەوێ جە دین چون تۆیێ دوور بۆ
چەم لێڵاو، دڵ تەنگ، تەن سفتەی توور بۆ
هەر سات وە نەوعێ دەردش خەتەر بۆ
حاڵش چ تەورەن خاکش وە سەر بۆ
هامفەرد ناڵەی دڵ، سەیرانگە ستەم
هامدەرد دووی دەروون، خەم بەرکەر کۆی خەم
تۆ خاسەن نەوتووڵ سەروی سەراوان
خەم مدەی وە باد شنۆی سەرکاوان
گا چون بۆی نەسیم وە ڕووی شەتاودا
گا چون گوڵ نەپای چۆڕەی وەفراودا
سەیری لەرزەی نەرم سەوزەی سەر بەرزان
سەفای گوڵاڵان سەد تەرزان لەرزان
سوب نە سەر ملان سەیادان هامدەم
شریخەی «ماردم» کڵافەی کەڵڕەم
نەک چون ئەو پابەند قەڵای شاری دەرد
جەی وەهار چون وەڵگ پاییزان ڕەنگ زەرد
ئاخ نە جەهد و جەخت، داخ زامەتی سەخت
بەرگی ماتەم ڕەخت، ناڕەسایی بەخت
کزەی خەم چون موو خەم پەنەش وەردەن
دووریت خۆ یەکجار تەمامش کەردەن
وەختی جۆشی دەرد کزەی ناڵەی سەرد
گوم بۆ نە گێجاو گەردەلوولی دەرد
ئەو خەندەی بێوەخت مەیۆش وە دەمدا
مەگێڵۆ ماچۆ نەو گێج و تەمدا
ئەر هەر ئەو بەختەن، هەر ئەو تاڵەمەن
دیدەم دیدەنیت ئەڵڵاو ئاڵەمەن