ندهد چو رهم، بر در و دیوار بگریم

از کتاب:

اشعار فارسی محوی

اثر:

محوی (1836-1906)

2 دقیقه 670 مشاهده

زبان:

فارسی

قالب:

غزل

وزن:

گزارش اشتباه

وضعیت بازبینی:

یک نفر ویرایش کرده

آخرین ویرایش:

2020/04/29 - 23:04

افزودن:

2020/04/29 - 23:04

فونت:

ندهد چو رهم، بر در و دیوار بگریم

با ابر روم بر گل و گلزار بگریم

دل آب و جگر خون شده این دم به امیدم

یک لحظه به کام دل خود زار بگریم

منصور یکی خنده‌ی مردانه زد و رفت

می‌گفت نیم زن، به سردار بگریم

با نیک و بد خلق خدا جمله به مهرم

ابر چمنم بر گل و بر خار بگریم

یک ناله ز مجنون و ز فرهاد بیادم

بگذشت به هامون و به کهسار بگریم

چون شیشه پر از می که نگونش بنمایند

همواره من از بخت نگونسار بگریم

بنواخت به تیری همه کس را به جز از من

شاید که ز بی‌مهری دلدار بگریم

گل گل کند از هر مژه‌ی چشم چو گلبن

گاهی که بیاد آن گل رخسار بگریم

بیماری چشمان تو بیمارترم کرد

بیمارم و بر حالت بیمار بگریم

گردون بودش در پی هر نوش چها نیش

یک بار کنم خنده دو صد بار بگریم

خوناب دلم موج برون می‌زند امشب

خواهم که نگریم من و ناچار بگریم

یاد لب و دندان تو در گریه‌ام افزود

هم لعل و گهر، هم یم زخّار بگریم

ابرم مدد از بحر کرم می‌طلبد باز

بر روضه‌گه احمد مختار بگریم

ز صفا موج زند آینه‌ی دل

گر یک طپش آن‌جا طپم و زار بگریم

گردی ز طپیدن اگر افتاد به چشمم

تا حشر سزد گوهر شهوار بگریم

چون نیم پروانه بلبل‌وار آهی می‌کنم نقاب از رخ برافگن، محشری از جلوه برپا کن