دێی کەوڵە هەبوو لە وڵاتی دیواندەرە دێ...

دێی «کەوڵە» هەبوو لە وڵاتی دیواندەرە، دێی «موشیر دیوان»ی سنە بوو، لێی یاخی ببوون، هیچیان نەئەدایە. ئا حەمەعەلی هەبوو زاوتی موشیر دیوان بوو، پیاوێکی تا ئەندازەیەک بە زەبروزەنگ بوو،. بە موشیر دیوانی وت: کە ئەو بنێرێ، «کەوڵە»ی وەکوو ماستی مەیوو بۆ لێ بکا، موشیر دیوانیش ناردی، بەڵام کە ئەچێتە ئەوێ، کەوڵەیی چەتوون بوون، گوێیان بەویش هەر نەداوە، بەڵکوو لە دێیەکەش هەر دەریانکرد. ئا حەمەعەلیش کەوتۆتە تەقە و نازانێ چ بکا. لە ڕوویشی هەڵنایێ بەو جۆرە بگەڕێتەوە بۆ لای موشیر دیوان، چونکە ئەو بە هەڕۆگیڤێکی ترەوە هاتووە، ماوەیەکی باشی پێئەچێ و لە ئەنجاما ئەنووسێ بۆ موشیر دیوان ئەڵێ: «سەروەرم تاجی سەرم، ئاغای موشیری شارگەلم، کەوڵەم دامرکانگەسەوە وەلێ جێگا نییە تیا دانیشم. غوڵامت ئا حەمەعەلی».