مەلایەک بۆ حەج ئەچوو لەو وڵاتی شام...

مەلایەک بۆ حەج ئەچوو. لەو وڵاتی «شام»ەدا لەگەڵ گاورێک بوون بە هاوڕێ. کە ئەم ئەچوو بۆ حەلەب، شەوێ پێکەوە دانیشتبوون. گاورەکە دەستی برد قاپێکی دەرهێنا و دەستی کرد بە عەرەقخواردنەوە، پیاڵەیەکیشی تێکرد و دایە دەست مەلاکە. مەلا بەبێ قسە وەریگرت.

ئینجا گاورەکە وتی: «قوربان ئەمە عەرەقێکی چاکە». مەلا وتی: «بە چییا ئەزانی؟» وتی: «قوربان، پیاوەکەی خۆمم ناردە بازاڕ، وتی: لە جوولەکەیەکم کڕیوە، جووەش سوێندی خواردووە کە عەرەقێکی کۆنە و هیچ شتێکی تێکەڵاو نەکراوە».

مامۆستا کە ئەمەی بیست، خێرا پیاڵەکەی نا بە سەرەوە و چۆڕەبڕی لێکرد، وتی: «تۆ کەری! ئێمە کە باسی حەدیس ئەکەین، ئەڵێین لە تابعینەوە، تابعین لە ئەسحابەوە و ئەسحاب، لە پێغەمبەرەوە. ئێستە من چۆن بڕوا ئەکەم کە گاورێک لە پیاوەکەیەوە و پیاوەکەی لە جوولەکەیەکەوە قسە بگێڕێتەوە؟ بڕوا بکە هەر لەبەر ئەوە خواردمەوە کە ڕێگەی قسەگێڕانەوەکەم بە لاوە بەهێز و باش نەبوو».