جارێک کابرایەکی کورد ئەچێتە لای حەمە پاش...
از کتاب:
ڕشتەی مرواری (بەرگی ١)
اثر:
علاالدین سجادی (1907-1984)
1 دقیقه
1039 مشاهده
جارێک کابرایەکی کورد ئەچێتە لای حەمە پاشای جاف ئەڵێ: پاشا پایز هات! ئەویش ئەڵێت: بەخێر بێت. ئا کوڕە بۆی بار کەن کەشک و دۆینە! کابرایەکی تر گوێی لێ ئەبێ ئەڵێ ئەگەر من بچم بڵێم پاشا بەهار هات زۆرترم ئەداتێ. دەنگ ناکات تا بەهار دێت هەڵئەستێ و ئەچێ و ئەڵێ: پاشا بەهار هات. پاشاش ئەڵێ: ئا کوڕە تێی هەڵدەن ئەم دەویتباوکە. کابرا ئەڵێ: پاشا بۆچ تێم هەڵدەن؟ ئەی لە کاورای پایزت بۆچ هەڵنەدا؟
ئەویش ئەڵێ: پایز کەشکی تیایە، دۆینەی تیایە، بڕوێشی تیایە. بەهار چی تیایە بۆ من؟ گیای تیایە ئەویش بۆ بزن خاسە، خۆ من بزن نیم! ئینجا کابرا ئەڵێ: پاشا، پاشا! تۆ سەری خۆت بێژە تۆزێکی هەر تێهەڵدەن، ئەگەر ئەو دەویتباوکە نەووایە منیش نەئەهاتم و ئەم تێهەڵدانەم نەئەخوارد! پاشا بە قسەکەی پێ ئەکەنێ و بۆ ئەویش بار ئەکا.