ئەی زوڵفی کەچت، مایەیی ئاشووبی دوو عالەم
از کتاب:
دیوانی ئەدەب
اثر:
عبدالله بیگ مصباح دیوان (1859-1916)
2 دقیقه
1137 مشاهده
ئەی زوڵفی کەچت، مایەیی ئاشووبی دوو عالەم
وەی خاڵی لەبت، دانەیی پابەندیی ئادەم
میهری قەدت، ئاسایشی عوششاقی جەفاکێش
یادی ڕوخت؛ ئارامی دڵی پڕ خەمی دەرهەم
زەخمێ لە دڵم کارییە، گەر تیری نیگاهت
سەد شوکر کە ئەو دیدەیی بادامتە مەرهەم
مەفتوونی دوو خاڵی لەبی لەعلم، کە بەتەشبیهـ
جووتێ حەبەشن، ساکنی سەر چەشمەیی زەمزەم
نوتقی شەکەرت؛ شاهیدی شەهدی دەمی تۆیە
ئیعجازی مەسیحایە، گەوای عیسمەتی «مەریەم»
سەد خۆزگە بەوەی جارێ؛ وەکو دەستەیی گێسوو
دەستێ لە قەد هاڵێنم و دەستێ لە ملت خەم
هیجرت؛ کە مەماتی مەیە هەر ساتێ لە تەرزێ
وەسڵت؛ بەخودا تازە حەیاتە بەمە، هەردەم
زیبەندەیە ئەمڕۆ کە بڵێن شاهی بتان تۆی
چونکە هەموو دەم حیشمەتی شاهیتە فەراهەم
موژگان: سپەهـ و غەمزە: کەماندار و برۆ: تیغ
گێسوو: زرێ و قەد: عەلەم و توڕەتە: پەرچەم
پاتەختی شەهی حوسنت و تەختیشە غروورت
ئەو ناز و کرێشمەی کە هەتە؛ ئەفسەر و خاتەم
کێ بێت و بدا: قەهقەهەیی جامی دەمی تۆ
یەکدەم؛ بەهەموو موڵکی «کەی» و مەملەکەتی «جەم»
مەنزور لە عەمری ئەدەبتخلص، ئەو ساتە؛ نیگارا
سێوی زەقەنت بگرم و ماچێکی دەمت کەم