پێشەکی

مناڵ بووم هەرچەند بەیتی دوانزە سوارەیان بۆ ئەکردم بەو منداڵیە خۆم بە پاڵەوانێک دەزانی کە داراغا ئەیگوت: کوڕگەل فیدای هەڵمەتی شێرانەتان بم، ڕۆژێکەو ئەمڕۆ، ڕووی خاکەکەتان سپی کەن، منیش بە خەیاڵ لنگم ئەدایە، ئێجگار کە ئەیانخوێندەوە:

من ئەوەندەی تر شەیدای ئەبووم، ئینجا زۆر ئاواتەخواز بووم، کە بۆم هەڵکەوێ ئەم دوانزە سوارە بنووسمەوە، بەڵام هیچ بەڵگە و بناغەیەکم دەست نەکەوت، منیش ڕاست و ڕەوان باوکم چۆن لە باپیرمی بیستووە و منیش چۆن لە باوکم بیستووە وا نووسیمەوە، وە ئەمەش ڕاستییەکەیەتی... ئۆف شاعیرەکانی پێشین!