در بیان دوزخ و اهل دوزخی
از کتاب:
روضة الصفا
اثر:
میرزا عبدالقادر پاوه‌ای (1850-1910)
2 دقیقه
487 مشاهده
پادشای قەههار دارای بێ ئەندێش
دووزەخ دروست کەرد جە ڕووی قەهر وێش
هەفت تەبەق تەمام وە دووکەڵ ڕەش کەرد
یەک جە بان یەک گشت پەڕ ئاتەش کەرد
هەزار ساڵ وە جۆش دەمناشان وە دەم
تا کە قرمز بی وە بێ زیاڎ و کەم
دیسان هەزار ساڵ دەمناشان زەروور
تا گێڵیا ڕەنگش سفید چوون کافوور
پەی پەی دەمناشان ئەیزەن هەزار ساڵ
تا کە سیا بی چوون سیا زوخاڵ
نار جەهەننەم ئێستە سیاهەن
خەلافش نیەن خوڎا گەواهەن
یەک پرد سەختێ سێراتش نامەن
ئەر پەرسی چێشەن تەرح ئەو کامەن؟
زەبان جە خۆفش دایم هەر لاڵەن
ئەر پەرسی درازیش، سێ هەزار ساڵەن
هەزارش نەشیب، هەزار فەرازەن
باقی هەر هەیبەت چەفت و ناسازەن
نە ڕای دەلیلەن، نە یاگەی ئەرجوو
بڕەندەن چوون تێغ، باریکەن چوون موو
یانێ جە ئەزەڵ هەر سێ تەل بیەن
جە مووی سەر و ڕیش، سینە خاشیەن
مونتەزێر مدران پەی گوناهکاران
پەی گرۆی موشرێک ئەهل بەدکاران
ها نە جای زەحمەت خۆف و خەتەر دا
کێشیان وە بان نار سەقەر دا
هەر کەسێ حەزرەت ڕەهنمای ڕاش بۆ
جە ڕۆی قیامەت شەفاعەت خواش بۆ
ئیمان کامڵ بۆ جە «يوم العدمعربی»
بڵێسەی دووزەخ نەوینۆ وە چەم
هەر کەس ناوەرۆ شادەت وە باڵش
جە دنیا و عوقبا وێرانەن ماڵش
جارێ با دووزەخ خار و خجڵ بۆ
مالک هەر پەی کار خەیرش ماتڵ بۆ
قودرەت هەر قودرەت بێ هەمتای وێشەن
تا کە بزانین ئێرادەش چێشەن
جای «قَالُوا بَلَىٰعربی» ئەعلا مەقامەن
هەر کەس نەزانان بزانۆ کامەن