داستان خواندن و نواختن باربد در مجلس عیش پرویز هرمز
از کتاب:
شیرین و خوسرەو
اثر:
خانای قبادی (1704-1778)
3 دقیقه
215 مشاهده
ئاما باربود چون بوڵبوڵ سەرمەست
لەب خەندان چون گوڵ بوربوتێ بە دەست
نیشت نە پای سەریر خوسرەو بە ئیعزاز
جە سی دەستان ساز لەحن خۆش ئاواز
گوزین کەرد پەی شای لاڵبەخش مەی نۆش
گاهێ دڵ مبەرد، گا مستانا هۆش
گاهێ بە نەوای «گەنج باد ئاوەرد»
ئارام جە دەروون عاشقان مبەرد
چون جا «گا و گەنج» مبی نەغمە سەنج
زەمین جە شادی هۆرمشانا گەنج
جە «گەنج سۆختە» چون نەوای بوڵبوڵ
مشکاوا غونچەی گوڵ چون دەستەی گوڵ
هەم بە «شادروان مرواری»ی دڵبەر
پڕ مکەرد بیسات پەروێزە گەوهەر
«تەخت تاقدیسی» چون مکەردش ساز
مورغ خەستە دڵ ماوەرد نە پەرواز
جە نەغمە «ناقووس» شۆخ پڕ خوڕۆش
جە دڵ مبەرد سەبر، جە سەر مبەرد هۆش
جە «حوققەی کاوس» جون قەند مخێزا
شەکەر شیرەی وێش دەرلاد مبێزا
وەختێ کە مژەند ساز «میشک دانە»
مکەرد جە ئاواز بۆی میشک وە یانە
تا جە «ئارایش خورشید» مدا دەم
مەگورێزا سوپای سەرهەنگان خەم
منوازا ئاهەنگ «نیمە ڕۆز» چون ساز
ماوەردش بە ڕەقس زوهرە بە ئاواز
جە سەمتوور و ساز مژەند بە ئاهەنگ
سەدای تەئسیرش متاونا سەنگ
جە «قوفڵ ڕۆمی» دڵ مکەرد گوشاد
کۆکۆ کۆگای خەم جە دڵ مدا باد
هەرگا بە ئاهەنگ «سەروستان» مژەند
بەزم شا مکەرد پڕ جە شیرەی قەند
ئەو «سەرو سەهی» منوازا بە زەوق
عاشقان تەمام مەست مبین جە شەوق
گا «نۆشین بادەش» جە جام نۆشین
«لا يعقلعربی» مکەرد شێخان پاک دین
مکێشا چون «ساز نەورۆز» نە پەردە
مکەردش ئیمان عاشقان هەردە
مشکۆ جە نەغمەی «موشک ماڵی»ی ئەو
موشکین بی چون ڕاز شیرین خوسرەو
مکەردش جە بان دڵا «ڕای شەودێز»
بەرزتەر جە شاهان دەماخ پەروێز
سەداش دەنگ ساز شاهان مبێزا
جە مەودای پەنجەش مەحشەر مخێزا
جە شەفای مەقام «شەب فەڕڕوخ» تەمام
مەجلیسی مکەرد بێهۆش و سەرسام
چون جە «فەڕروخ ڕۆز» دەدا مکەرد بەرز
مبێزا نەغمەش نەغمەی ساز تەرز
چون بە «غونچەی کەبک دوری» میاوا
بە «نەخچیرەگان» موەرد بە سەما
هەردەم بە غەمزەی «کین سیاوش»
موست نە پەردەی جەرگ و دڵ کاوش
جە«کین ئیرەج» چون نەگمەی داوود
جە بەزم شاهان مخێزنا دوود
بە «باغ شیرین» چون شورووع مکەرد
زەوق شیرینی جە شەکەر موەرد
باربود بەی تەور دەستان بە دەستان
ژەند پەرێ پەروێز زوهرەی سەردەستان
خوسرەو بە چارەی باربود ئەو ڕۆ
بەخشا گەنج و ماڵ جەواهێر بێ شۆ
ئافەرین جە زات چون خوسرەو شایێ
گەنج خوسرەوی بە بێ سەدایێ
بەو سازەندەی شۆخ خۆش ئاواز بەخشا
جە ڕای سەخاوەت زەڕرە نەلەخشا
یاران نە دەوران دنیای نەگبەتی
جە تەبع کەریم ساحێب هیممەتی
سیوای بەندەگیی زات خوداوەند
هیچ خاستەر نیەن بە خودا سەوگەند
سەڵاح هەر ئێدەن هەی دڵەی دەروێش
هەی دڵەی پڕ داخ، دایم خاتر ڕێش
هەرتا زیندەنی چون «خاناتخلص»ی لاڵ سەنج
مبەخشۆ جە دوڕ سوخەن بەی تەور گەنج
بە بەخشندەگی دایم هەر خوو کەر
وێت جە دائیرەی دوون بەرکەر وەبەر
پپەی چێش؟ نە ئایین ئەهل دانشوەر
جە دوون هیممەتی هیچ نیەن بەدتەر