مبحث الاسراء والمعراج للرسول (ص)
از کتاب:
عەقیدەی مەرزیە
اثر:
مولوی (1806-1882)
4 دقیقه
722 مشاهده
فەلەک نەقشی پێی دی لە زەمیندا
خوێی گرینی هات وە ڕووی بریندا
چاوگەی چاوەکەی لێڵ و حەسرەتمەند
«لَيتَنی كُنتُ تراباعربی»ی دەخۆند
هەرچی ڕیفعەت و عیزز و هەستی وێ
فیدای نەبوونی و خواری و پەستی وێ
حەق ڕەحمی ئاورد بەو سۆز و تاودا
دەقیقی پەردەی لابرد لە ناودا
سورمەی گەردی پێی کێشا وە چاودا
بەو چاوی پڕ ئێش دووری و بێ خاودا
ئێشی چاوی چوو نەختێ پڕ خەو بوو
لە حیکمەت میعراج ئەو یەکێ ئەو بوو
تێی هەڵدە مەزهەب فەلسەفەی خیداج
ئیمان بێرانە بە قیسسەی میعراج
هەیوولا و سوورەت لاوە لەم ناوێ
بۆ ئیسباتی جوز، زەحمەت کێش تاوێ
جەوازی هەیە خەرق و ئیلتیام
چونکە تەماسول هەیە بۆ ئەجسام
«ما يمكن لِذا يمكن للٲخيرعربی
والله علی الممكنِ قديرعربی»
«ما كان ما بی يكفی بحمده؛عربی
سُبحانَ الَّذی ٲسری بعبدهعربی»
زاهیری «ٲسری بعبدهِعربی» دەکات
میعراج «باليقظةعربی» و «بالشخصعربی»ی ئیسبات
نەک بە خەو یا خێر «بالروحِ فقطعربی»
ئەوە زەعمێکە بێ مەزە و سەقەت
چلۆن، ئەر بە ڕۆح یا مەنام دەبوو؟
باعیسی ئینکار بۆ عەوام دەبوو
تەحریرێ کەوا شیرین بێ و «ٲحقعربی»
«بين الٲحاديث بذا يوفّقعربی»
موکەڕڕەر بووگە میعراج و فتووح
«مرّةً بالشخص كرّةً بالروحعربی
ليلاًعربی»؛ شەو خەڵوەت بەینی یارانە
جێی ڕاز و نیاز دەردەدارانە
فرسەت غەنیمەت، ماڵ بێ ئەغیارە
عالەم نووستگ، دۆس خەبەردارە
نەک ڕۆژ «ظلّعربی» بەم لا، یا بەولادا وێ
یا ژێر پێ لە وەخت ئیستیوادا وێ
وەک مەولید شەو بوو عورووجی یەقین
«صار رحمةً علی العالمينعربی»
بۆ ژێرزەمین و ئەفلاکی بەرین
سوللەی ئەووەلین، سوللەی ئاخیرین
«من المسجد الحرام الٲنفسعربی
الي المسجد الٲقصي المقدّسعربی»
تا ئەگرە قەتعی و نەسی کیتابە
ئینکاری کوفرە دائیم عەزابە
«منهُ للسما و منهُ الیعربی
ماشاءالله من حِلی العُلیعربی»
سابت بە خەبەر مەشهوورە و ئاحاد
ترتیباً ئینکار بیدعەتە و فەساد
لادە لە ڕێگەی بیدعەت و مونکەر
بێرە سەیری سەیر سەییدی سەروەر
بارەی ناسووتی لە مەیدان ئاورد
حەی کرد و نەی کرد، پەی کرد و تەی کرد
لە گەرمیی سەمووم نزیکی ئەو ڕەوت
دای لە جیبرەئیل «لو دنوتعربی» کەوت
پێی ناسووتی سووت، مەلەکووتی مات
«هاتِ الكؤوسعربی»ی لاهووت ئەلای هات
هەر چەند کە قەدەم قوربەتی دەنا
لەو: نەوای «ٲدنعربی»، لەم: «ثمّ دنیعربی
فَتَدلّیعربی» تا لاچوو پێ و قەدەم
حودووس بە ئەدەب هاتە پێی قیدەم
«فكان قابَ قوسين ٲوٲدنیعربی»
مابەینی ئیمکان وجووبی ئەسنا
«فٲوحی الی عبدهِ ما ٲوحیعربی
و فاحَ ما فاح عليهِ فوحاعربی»
فەلەک پڕ مەلەک، سیدرە غەوغا بوو
«مازاغ البَصَرعربی»، «وَ مَا طغیعربی» بوو
ویسعەتی مەشرەب ناموتەناهی
هیچ لە ئاگاهی نەیدەکرد لاهی
ئومووری قودسی لە دڵ دەدەن سەر
«ثم تنتقل منه للبصرعربی
بل لسائر الحسّ والقِویعربی
بل لِعالَم الخلق والسَّوِیعربی»
بە هەر وەجهێ دڵ عیرفانی پێی بوو
بەو ڕوو بۆ بەسەر ڕوئیەتی دای ڕوو
بەسیرەت ناسی، بەسارەت بینی
دڵ بێنی درۆی نەدا لە بینی
ڕێی چەند هەزار ساڵ، تەی چەند حیجابات،
زاتی حەق، کەلام، سوئال، جەوابات
چوو، بوو، دیی، بیستی، کریا، دریاوە
هاتەوە و حەڵقە هەر دەلەریاوە
هەی تەل! هەی تێی گەی؟! پێی گەی؟! هەی نەیخۆی!
وەک ماری زامدار هەر پێچ دا لە خۆی!
فەرقیان، هەی فام ئەبنای زەمانە!
هەر لە سەرزەمین تا ئاسمانە
شۆڵەی ئەو بەدرە لەو دەورە ئەوشەو
شەونم لەو هەورە بەو تەورە ئەوشەو
دای وە دەشتی دڵ گشت ئەسفیادا
وەشت وە کشتی سیڕ گشت ئەولیادا
«ٲشرقَتِ الٲرضعربی...» تەئویل دریاوە
«ماءة حبّةعربی...» تەفسیر کریاوە
پەردەی زوڵمانیی نەفسانی لاچوو
تۆمی وەردی عیلم عیرفان سەر ئاو بوو
خەندەی غونچەی کەشف کەونی و ئیلاهی
سەوزەی کەرامات ناموتەناهی
هەر یەک بە تەرزێ خۆی نومایش دا
باغچەی ئەولیای پێ ئارایش دا