mibḧis alasra’ walim’irac lilirsul (s)
Li pirtûka:
Eqîdey Merziye
Berhema:
Mewlewî (1806-1882)
4 Xulek
1143 Dîtin
felek neqşî pêy dî le zemînda
xwêy girînî hat we řûy birînda
çawgey çawekey lêł û ḧesretmend
«leytenî kuntu tirabaErebî»y dexond
herçî řîf’et û ’îziz û hestî wê
fîday nebûnî û xwarî û pestî wê
ḧeq řeḧmî awird bew soz û tawda
deqîqî perdey labird le nawda
surmey gerdî pêy kêşa we çawda
bew çawî piř êş dûrî û bê xawda
êşî çawî çû nextê piř xew bû
le ḧîkmet mî’rac ew yekê ew bû
têy hełde mezheb felsefey xîdac
îman bêrane be qîssey mî’rac
heyûla û sûret lawe lem nawê
bo îsbatî cuz, zeḧmet kêş tawê
cewazî heye xerq û îltyam
çunke temasul heye bo ecsam
«ma yimkin lîza yimkin lilٲxîrErebî
walilh ’ilî almimkinî qidîrErebî»
«ma kan ma bî yikfî biḧmidih;Erebî
subḧane alّezî ٲsirî bi’bidihErebî»
zahîrî «ٲsirî bi’bidhîErebî» dekat
mî’rac «balîqizةErebî» û «balşixisErebî»y îsbat
nek be xew ya xêr «balruḧî fiqitErebî»
ewe ze’mêke bê meze û seqet
çilon, er be řoḧ ya menam debû?
ba’îsî înkar bo ’ewam debû
teḧrîrê kewa şîrîn bê û «ٲḧiqErebî»
«bîn alٲḧadîs biza yufّqErebî»
mukeřřer bûge mî’rac û fitûḧ
«mirّةً balşixis kirّةً balruḧErebî
lîlaًErebî»; şew xełwet beynî yarane
cêy řaz û nyaz derdedarane
firset ẍenîmet, mał bê eẍyare
’alem nûstig, dos xeberdare
nek řoj «zilّErebî» bem la, ya bewlada wê
ya jêr pê le wext îstîwada wê
wek mewlîd şew bû ’urûcî yeqîn
«sar riḧimةً ’ilî al’almînErebî»
bo jêrzemîn û eflakî berîn
sulley ewwelîn, sulley axîrîn
«min alimisicd alḧiram alٲnifisErebî
alî alimisicd alٲqisî alimqidّsErebî»
ta egre qet’î û nesî kîtabe
înkarî kufre da’îm ’ezabe
«minhu lilsima û minhu alîErebî
maşa’alilh min ḧîlî al’ulîErebî»
sabit be xeber meşhûre û aḧad
tirtîbaً înkar bîd’ete û fesad
lade le řêgey bîd’et û munker
bêre seyrî seyr seyîdî serwer
barey nasûtî le meydan awird
ḧey kird û ney kird, pey kird û tey kird
le germîy semûm nizîkî ew řewt
day le cîbre’îl «lu dinutErebî» kewt
pêy nasûtî sût, melekûtî mat
«hatî alkؤwisErebî»y lahût elay hat
her çend ke qedem qurbetî dena
lew: neway «ٲdinErebî», lem: «simّ dinîErebî
fetedilّyErebî» ta laçû pê û qedem
ḧudûs be edeb hate pêy qîdem
«fikan qabe qusîn ٲûٲdinîErebî»
mabeynî îmkan wicûbî esna
«fٲwiḧî alî ’ibdihî ma ٲwiḧîErebî
û faḧe ma faḧ ’ilîhî fuḧaErebî»
felek piř melek, sîdre ẍewẍa bû
«mazaẍ albeserErebî», «we مەا tiẍîErebî» bû
wîs’etî meşreb namutenahî
hîç le agahî neydekird lahî
umûrî qudsî le dił deden ser
«sim tintiqil minh lilbisirErebî
bil lisa’ir alḧisّ walqîwîErebî
bil lî’alem alxilq walsّewîyErebî»
be her wechê dił ’îrfanî pêy bû
bew řû bo beser řu’yetî day řû
besîret nasî, besaret bînî
dił bênî diroy neda le bînî
řêy çend hezar sał, tey çend ḧîcabat,
zatî ḧeq, kelam, su’al, cewabat
çû, bû, dîy, bîstî, kirya, diryawe
hatewe û ḧełqe her deleryawe
hey tel! hey têy gey?! pêy gey?! hey neyxoy!
wek marî zamdar her pêç da le xoy!
ferqyan, hey fam ebnay zemane!
her le serzemîn ta asmane
şołey ew bedre lew dewre ewşew
şewnim lew hewre bew tewre ewşew
day we deştî dił gişt esfyada
weşt we kiştî sîř gişt ewlyada
«ٲşirqetî alٲrizErebî...» te’wîl diryawe
«ma’ة ḧibّةErebî...» tefsîr kiryawe
perdey zułmanîy nefsanî laçû
tomî werdî ’îlim ’îrfan ser aw bû
xendey ẍunçey keşif kewnî û îlahî
sewzey keramat namutenahî
her yek be terzê xoy numayş da
baẍçey ewlyay pê arayş da