mibḧis alxatmîّة
Li pirtûka:
Eqîdey Merziye
Berhema:
Mewlewî (1806-1882)
2 Xulek
526 Dîtin
«delîl kunî zilk alcinabErebî
xatmihim ma kan fî alٲḧizabErebî»
«û fî aliḧdîs ma lihu yihdîErebî
wiza qulu «la nibîّ bi’dî»Erebî»
ayîney dił wa be jeng cefawe
bê we îstîdlal ehlî sefawe:
behrey şer’ de’wet xełq elay ḧeqe
ḧellî muşkîl û mes’eley řeqe
řehnumayye û îrşadî ’îbad
ebał mesalîḧ me’aş û me’ad
«û ٳ’ilamuhum tilkumu alٲmurErebî
yi’ciz ’inha ’iqul alisdurErebî»
teqrîr û teḧrîr edîlle û ḧucec
îzaley şubhey piř zeyẍ û ’îwec
tebşîr û terẍîb fîrqey mu’mînîn
îzar û terhîb ’usbey kafîrîn
îḧkamî eḧkam esił û fer’î dîn
îtmamî exlaq ḧesene û ayîn
em şer’e xo bo ewane sercem
«byaltirz alٲkimil walucih alٲtimErebî»
«metekefîّliّ muḧkemu sidîdErebî
ḧîs la yu’qel ’ilîh mizîdErebî»
«yedulّû ’elî zakim yiqînaErebî
«alîwim» ḧitî tibliẍe «dîna»Erebî»
nema îḧtyac ehî zemane
«ḧiqErebî» «nibîErebî»yê tir bika řewane
me’lûm bû lelay her kesê bînas
«miḧimّdiErebî» bê şik «xitim alٲnibyaErebî»s
le emrî ’îsa hîç peşêw nebî
ber le muḧemmed bûge be nebî,
ke hate xwarîç hîç şubhey nîye
her tabî’î şer’ muḧemmedîye
şer’î xoy mensûx, tazey bo naye
xelîfey cenab řesûlułłaye
hîç dînê qibûł naka le hîç kes
îlla em dînî îslame ke hes
ehlî kîtab gişt pêy têrin îman
selîb deşkênê la deba xûgan
wek ’esrî ew xoş kes nayşinewê
dełên jin têrê û wełedî dewê
wextê ke demrê be emrî bê çûn
dekirê le xidmet ḧezretda medfûn
bûbekir û ’umer, dekewne ebeyn
«tubî lilşîxîn bîn alinbîyّnErebî»
çi fezlêke «ḧeq» dagye bem xake
esłe bo em gişt gewherî pake
asman le řutbey ’ulwî çî kem bû
nebû be medfen bo ’îsa, em bû?
qet’î nezerit carê lewla ke
menşe’ û medfen xełat «lulakErebî»e