وردە مەقام

فەسڵێک دەخوێنن یاسینم،
لەیلا بێتە ژوور سەرینم:
«کوێت دێشێ، دیدەی شیرینم؟»
توو خوڵا! لەیلا، وەرە کنم!
بە دڵ ئازا بکە گەردنم!
نیزیکە ڕۆژی مردنم.
یا خوڵا هەروا گەرد و تۆز بێ
دەسرۆکەی لە ملان ئاڵۆز بێ
لەیلا جێژنەت لێ پیرۆز بێ!
قوربانت بم ئەی بای شەوێ!
کە جارجار وە ڕووت دەکەوێ
پێی خۆش دەبێ ماچی شەوێ.
دیسان شەو هات بۆ حاڵی من،
لەو دڵەی پڕ خەیاڵی من،
عالەم سووتا بە ناڵەی من.
قوربانت بم ئەی بولبولە!
دەم لەسەر خونچان هەڵگرە
سیست کردن، ماڵکاولە!
ئەتوو وا دەڕۆی بە ناڕەزای دڵ
خوڵات دەگەڵ بێ مەنزڵ بە مەنزڵ!
ئەگەر بەبێ توو سەر وە سەرین کەم
دوو ڕۆژ پێ نەچێ، دەس بە ناڵین کەم!
دەترسم بمرم، دنیای زۆر مابێ،
بەدکاری بێ پیر بە لەیلام شا بێ.
باڵا بەو بەرزی، قەد بەو باریکی،
ئەستێرەی سوهەیل کەوتە تاریکی.
موژەت نیزام و سەر عەسکەر،
لەسەر چاوان بەستیان لەنگەر،
لنگیان دامێ دەستە و خەنجەر.
چاوت ئەستێرەکەی ڕۆژێ،
هەڵدێ دەگەڵ گەلاوێژێ،
قەستیە بە نازان بمکوژێ.
چاوت ئەستێرەی هۆبەتوو
نە درەنگ هەڵدێ، گیانە، نە زوو
لەیلێ ڕۆیی، مەجنوون لە دوو.
چاوت ئەستێرەی سەحەری
هەڵدێ لە بێژینگ بەسەری
کوشتمی قەتارەکەی سەری.
چاوت ڕەشە، دەگەڵ برۆت
بەو خاڵەی کەم، دەورەی لێموت!
دایکت ماچ کەم، یانە بۆخۆت؟