شعر نەو
لە کتێبی:
چەپکە گوڵ
بەرهەمی:
شامی کرماشانی (1917-1984)
2 خولەک
465 بینین
یا فەراق ئاخر کوشیدم یا غەمِ ئەشعار نەو
وەی دو دەردە ئەر نەمردم، دی نە لەرز دیرم نە تەو
ئاب و خاک قاڵب نەکەردە، گڵ وە پی ئووشن نە خشت
زەحمتِ سەرمای زمسان رتبەی یەخ دەیدە ئەو
قسسەیِ بی مەغز و مەغز ئازار و پووچ و بی لەزەت
دیم وە هەر جەمعی خوەنینەی ئەهلِ مەجلس کەیدە خەو
رەوغەن و گووشت و برنج و لیموو عەممانی و سیب
کەی وە خامی بود بخوەیدەی تا نەکریەیدە چڵەو
شاعرِ شیرین کەلامِ شعر نەو! هەر یە بزان
عافییەت دورەن جە سەرکار ئەر بخوەید هەشت مەشکە ئەو
کاغەزی نفڵە، قەڵەم ڕەنجە و خوەت خەستە نەکە
راهـِ تو وە ترکسان چو ئەی عەرەب! بی خود نەدەو
قافیە سوڵتانِ شعر و قاڵب خشتِ سوخەن
خشتِ بی قاڵب، چ حاسڵ؟ موڵکِ بی سوڵتان خرەو
رووحِ سەعدیکەس شاد کە نویسی کەس لە ئی محنەت سەرا
تا نەکیشد ڕەنج و محنەت، گەنج وە نەسیبی نیەو
سەد هەزار ئەفسووس کە بردم سەد هەزار حەسرەت وە گوور
باعسِ بەدبەختیِ من چەرخ من دوون و چەترِ کەو
شعرِ نەو بایەد وە ژست و نازِ مەخسوسی خوەنی
ئەر وە مەردانە خوەنیدەی حەرف موفتە و ناحەسەو
شعر نەو کوهنە وە یادم برد، نیەزانم چارە چەس
قسسەیِ بی مەغزِ بەعزی مەغزِ شامیناسناوی ئەدەبی کرد خرەو