بە خوێنی دڵ کە نووسیم بۆ لای نیگارم نامە
تێهەڵکێش لەگەڵ شیعری «حافزی شیرازی»
لە کتێبی:
دیوانی عەونی
بەرهەمی:
عەونی (1914-1992)
1 خولەک
1357 بینین
بە خوێنی دڵ کە نووسیم بۆ لای نیگارم نامە
إنی رأیت دهرا، من هجرك القیامةعەرەبی
هەرچەند سەر و بنم کرد، هیچ فایدەی نەبەخشی
من جرب المجرب، حلت به الندامةعەرەبی
لە دووری تۆ لە چاوم سەد جۆرە دەرد و ژانە
ليس دموع عينی هذا لنا العلامةعەرەبی
پرسیم لە یێکێ زانا ئەحواڵی یار و فەرمووی
من بعدها عذاب في قربها ندامةعەرەبی
بەڵا گەردانی تۆ بووم، بۆیە بە پەند و پۆ بووم
ولله ما رأينا حبا بلا ملامة! عەرەبی
پێویست نیە کە بیڵێم دەردی دەروونی زارم
خود می‌شود محقق از آب چشم خامه!عەرەبی
بادی سەبا هەڵیگرت پەردە لە ڕووی یارم
كالشمس في ضحاها تطلع من الغمامة عەرەبی
«حافز» کە ویستی عەونیناسناوی ئەدەبی جامێ شەراب لە ساقی
حتی یذوق منە کأسا من الکرامة!عەرەبی