ساقیا! مەی زەدەی بادەیی پارم بەخودا
لە کتێبی:
دیوانی ئەدەب
بەرهەمی:
عەبدوڵڵا بەگی میسباح دیوان (1859-1916)
2 خولەک
1149 بینین
ساقیا! مەی زەدەی بادەیی پارم بەخودا
تێکە بۆم جامی شەرابێ کە خومارم بەخودا
نەشئەیی بادە محاڵە، ئەسەری بۆمە، کە من
مەستی بادەی لەبی وەک ساغەری یارم بەخودا
گەر خومارم، نە خوماری مەی و جام و بادەم
مەستی بادەی لەبی گوڵڕەنگی نیگارم بەخودا
شۆخی تەرسا بەچەیێ؛ غارەتی دین و دڵی کرد
نە دڵی هێشت و نە تاقەت، نە قەرارم بەخودا
ئەی سەنەم! تابەکەی ئەو عیشوە و ئەو نازە؛ بەما
کە نەما تاقەتی باری خەمی یارم بەخودا
چ بڵێم چۆنە لە دووری قەدی تۆ، حاڵەتی من
چی بڵێ زیللەتی من، یەک بەهەزارم بەخودا
بۆچمە زەحمەتی پەیکان و بەزێهکردنی تیر!
منی بێچارە، بەیەک غەمزە؛ شکارم بەخودا
با وجودی روخی ئەو، بۆچمە گوڵزاری بەهار!
تەڵعەتی گوڵشەنمە، ڕوویە بەهارم بەخودا
عالەمی وەسڵی لە دنیا، چەخۆشە گەر دەست دا
من لە هیجرانی ئەوا، زار و نزارم بەخودا
قەدی تۆ: سەروە و کەناری منە: جۆباری سرشک
چ سزاوارە، ئەگەر بێیە کەنارم بەخودا
دایما جان بەکەف و دەستی تەوازوع بەکەمەر
گوێ بەئاوازەی فرمان نسارم بەخودا
گەرچی ئەو مەرحەلەیە نابەمە سەر، بەیەقین
تا بەئاخر نەفەسیش ڕاهـ سپارم بەخودا
قەت مەفەرموو: کە ئەدەبناسناوی ئەدەبی عیشقی مەی لێ بۆتە هەوا
سەر بگاتە فەلەک؛ ئەو زەڕە غوبارم بەخودا