پووچە ناسیح، بە هەوای تەرکت، ئەگەر لێدا دەم
من کلام حافظ
لە کتێبی:
دیوانی سالم
بەرهەمی:
سالم (1800-1866)
1 خولەک
1291 بینین
پووچە ناسیح، بە هەوای تەرکت، ئەگەر لێدا دەم
دانەنێم ئەم سەرە تا لەم ڕەهە، زەحمەت لادەم
بە خودا تا دەمرم گوێ بە نەسیحەت نادەم
«فاش می‌گویم و از گفتهٔ خود دلشادمفارسی
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادمفارسی»
لە حیجابی عەدەم، ئەو ڕۆژە کە من هاتمە وجوود
ویسعەتی خاکی دەرت خاتری کردم خۆشنوود
دووری خستم بە ستەم حاجیبی بەدبەختی حەسوود
«من ملک بودم و فردوس برین جایم بودفارسی
آدم آورد بدین دیر خراب آبادمفارسی»
دێتە خول دڵ لە پەڕەی سینە بە ئەفسانەیی عیشق
ئابەدانییی خەفەتە خانەی وێرانەیی عیشق
ڕەنگە هەر بێم و بەرم سوجدەیی شوکرانەیی عیشق
«تا شدم حلقه به گوش در میخانهٔ عشقفارسی
هردم آید غمی از نو به مبارک بادمفارسی»