گێژەڵووکەی بای بەتینی پێچەوانەی ڕۆژگار
لە کتێبی:
دیوانی شێخ نووری
بەرهەمی:
شێخ نووری شێخ ساڵح (1896-1958)
1 خولەک
419 بینین
گێژەڵووکەی بای بەتینی پێچەوانەی ڕۆژگار
کارەساتێکی بە من کرد، ئێسکی کردم بە پوار
خستمییە تەق تەق بەناحەق دەستی پڕ زۆری قەدەر
«ذاب قلبي في العذاب، طار فكري في انكسارعەرەبی»
«زێ» بە لێڵی و سووریا دایم لە چاوی من ئەچێ
ئاوی ئەو لێڵە و بەخوڕ دێ، ئەم تنۆکەو دێتە خوار
خۆم ئەزانم چیم بەسەر داهات بەدەس چەپگەردەوە
«كيف فر العز مني كيف ضيعت الوقارعەرەبی»
«ایستەمم رازی درونی خلقە افشار ایلیەیمتورکی»
این سخن ناگفته به هرکز مبادا اشکارفارسی
سینە پڕ داغی فیراق و دیدە پڕ فرمێسکی غەم
نائومێد و قوڕ بەسەر، ئاوارەیی یار و دیار
غەم وەها بێزاری کردووم خۆم بە نەفسی خۆم ئەڵێم
بویلە بر احوالدە پک اعلا دکلمی انتحارتورکی
«ان قلبي كان مثل الطير في سجن فطارعەرەبی»
هەر کە هێنای بۆم سەبا موژدەی قدوومی نەوبەهار
مرغی زاری دل چو از بندی قفس ازاد شدفارسی
شد غزلخوان آشیان بگرفت اندر مرغزارفارسی