حاجی برایم ئاغای عەنبار لەگەڵ حەمەڕەحیمی ...
حاجی برایم ئاغای عەنبار، لەگەڵ حەمەڕەحیمی پیاوی، ئەچن بۆ سابڵاخ، لە ڕێگەدا تووشی ماسییەکی زلە ئەبن حاجی دڵی لێ ئەچێ، ئەڵێ: حەمەڕەحیم بیکڕە و بۆ ئەم نیوەڕۆیە بۆم بکە بە کەباب! حەمەڕەحیم ماسی ئەکرێت و ئەیباتەوە، حاجی نوێژی نیوەڕۆ ئەکا و ئەڵێ: حەمەڕەحیم خەوم دێ تۆزێ ئەنووم، کە هەستام ئەو وەختە نان ئەخۆم. ئەو ئەنوێ و حەمەڕەحیم ماسی دروست ئەکا، ئەچێتە دەرەوە نازانم چی بێنێ، تا دێتەوە پشیلە ماسییەکە ئەفڕێنێ، تەنها کلکەکەی ئەمێنێتەوە! حەمەڕەحیم لەمە زۆر پەست ئەبێ و ماسیی تریش نییە بیکڕێ. ناچار دێنێ کلکە ماسی ئەبا ئەیهەنوێ بە دەستوپلی حاجی ئاغادا و پاش ئەوە جوان و پوخت خۆی قاوەڵتی پێ ئەکا!
حاجی ئاغا لە خەو هەڵئەستێ و ئەڵێ: حەمەڕەحیم ماسییەکەم بۆ بێنە. ئەڵێ: قوربان ماسی چی؟ تۆ لەپێش ئەوەدا بنووی بۆم کردی بە کەباب و خواردت! ئەڵێ: کوڕە قوڕمساغ لە کوێ خواردم؟ ئەڵێ: قوربان بۆ چی جنێو ئەدەی! تۆ جارێ بۆنی دەستی خۆت بکە بزانە ئێستایش بۆنی ماسییەکەی لێ دێ یان نا؟ ئەمە چییە هەر لە خۆتەوە هەموو جار پیاو ئەشکێنی؟ حاجی بۆنی دەستی خۆی ئەکا، سەیر ئەکا ڕاست ئەکا بۆنی ماسی لێ دێ! ئەڵێ: دەسا بە گۆڕی بابم ڕاست ئەکەی خواردوومە، دیارە ماسی کەرانباوگاو هیچ بەرگە ناگرێ و بڕی سەعاتێک ناکا، کوێڕا بەم سەعاتە خەوە برسیم بۆوە؟ دەسا بە سەری تۆ زۆرم برسییە شتێکی ترم بۆ بێنە با بیخۆم!
حەمەڕەحیم نانی تری بۆ دێنێ و ئەڵێ: قوربان تۆ هەموو جار بێ ئەوە لە شت ورد بیتەوە هەروا لە خۆتەوە وا تووڕە ئەبی سەرم ئەبەی بە ڕیشی بابما. ئەویش ئەڵێ: قەیناکا گەوجەکە!