ای تطاول بین که از دست شب یلدا کشم
لە کتێبی:
دیوان وفایی (اشعار فارسی)
بەرهەمی:
وەفایی (1844-1902)
2 خولەک
456 بینین
.....................دەقی نائاشکرا
....................دەقی نائاشکرا
ای تطاول بین که از دست شب یلدا کشم
ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان
ناامید و بی کسم دست من و دامان تو
من نگویم آن کسم در آستانت جلوه گر
یا ز گستاخی سگ کوی توام خاکم به سر
این قدر گویم به زاری تا توانم این قدر
ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان
ناامید و بی کسم دست من و دامان تو
چون تو را دانسته‌ام از رحمت پروردگار
رحمتی کن رحمتی، ای رحمت حق زینهار
آیت «لا تقنطوا من رحمة اللهعەرەبی» گوش دار
ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان
ناامید و بی کسم دست من و دامان تو
ای که می‌دانی که قلب مؤمنان عرش خداست
تا دلی را بشکنی .......دەقی نائاشکرا بودن رواست
یک نظر زان حضرتم از روی رحمت التجاست
ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان
ناامید و بی کسم دست من و دامان تو
دست گیرا! دست گیرم، ره نمایا! ره دهید
چون تویی درمان دردم چارهٔ دردم کنید
ای امید خود «وفاییناسناوی ئەدەبی» را مفرما ناامید
ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان
ناامید و بی کسم دست من و دامان تو