ای شکر اگر وانرسی خال مگس
لە کتێبی:
دیوان وفایی (اشعار فارسی)
بەرهەمی:
وەفایی (1844-1902)
1 خولەک
272 بینین
ای شکر اگر وانرسی خال مگس
زین جور که می‌کنی نداری غم کس
از مهر تو من هم ز تف کوره‌ی دل
برقی بفروزم نه تو مانی نه مگس
ای خواجه دگر شکر فشانی نکنی
طوطی نرهد ز دام این فکر و هوس
از مهر تو من هم به غراب آمیزم
در هم شکنم هم سر و هم پای قفس
محمل کش اگر چنین برانی شب و روز
بی چاره پیاده نشود قافله رس
از قهر تو من هم ز دل آهی بکشم
کز نای شتر برآید آواز جرس
ای دوست اگر راه «وفاییناسناوی ئەدەبی» ندهی
تا بوسه زند بر قدمت یک دو نفس
از قهر تو من هم به خرابات روم
می‌گیرم دف و به نای و نی پیچم و بس