دل به عشق تو دهم صبر به یکجا فگنم

لە کتێبی:

دیوان صافی (اشعار فارسی)

بەرهەمی:

سافی هیرانی (1873-1942)

1 خولەک 356 بینین

فۆنت:

دل به عشق تو دهم صبر به یکجا فگنم

عقل سودازده را گوشهٔ شیدا فگنم

همچو مجنون سیه‌خانه روم تا سر خود

بر سر مصطبهٔ درگه لیلی فگنم

بر سر کوی تو چو می‌گویم

تا که جان در قدم نور تجلی فگنم

پای از سر کنم و راه وفا می‌پویم

تا به هر جا بود آن یار خود آنجا فگنم

از دل سوختهٔ عشق تو گر آه کشم

آتش از صحن ثری تا به ثریا فگنم

ره وصلت نه به اندازهٔ پای خرد است

سر این عقل مگر زیر همین پا فگنم

از طاعت مسجد چو مرا بهره نبود

پس ازین ملجأ تقوی به کلیسا فگنم