گفتار در صابری و تسلیم به رضای باری شدن حضرت ابراهیم خلیل الله علیه السلام
لە کتێبی:
کۆمەڵەی شیعری فەقێ قادری هەمەوەند
بەرهەمی:
فەقێ قادری هەمەوەند (1830-1890)
1 خولەک
965 بینین
چون خەلیل جە نار نەمروود بی زەلیل
حازر بی جە لاش «اخی جبرئيلعەرەبی»
عەرز کەرد نە حوزوور نەبی ئیبراهیم
دەعوەت کەر جە حەق جە نار بیت سەلیم
خەلیل وات ڕەزای وێشەن ئەی حوججەت
جە ناڕەزای حەق کەی ڕەوان دەعوەت
جە باڵا و ئاسیب سەدەمەی ئەییام
هەر ئان و زەمان تەسلیم بە ڕەزام
ئێدەن قاعیدەی جوملە عاشقان
بە قەهر و لوتفش خوڕڕەم و خەندان
ئەر بە ئەمر دۆست بسۆزوون بە نار
ئەوسا پەرێ من شەئنەن، ئیفتیخار
ئەوسا ئەمرش کەرد بینای «لاينامعەرەبی»
«يا نارُ كونی بردا وسلامعەرەبی»
قابیل شەخسەن تەسلیم و ڕەزا
نەک چۆ کەس ئیبلیس کەردەنش ئیغوا
چون ماددەی خەلیل کەردی ئیختیسار
باوەڕ بە ئەوساف ئەولیای کیبار
«فی هذا القياسعەرەبی» ئەنبیا و ڕەسوول
جەبری حوکم حەق کەردەبین قەبوول