zîba, senema, çende diłara piserî to
Li pirtûka:
Dîwanî Edeb
Berhema:
Ebduɫɫa Begî Mîsbaḧ Dîwan (1859-1916)
1 Xulek
763 Dîtin
zîba, senema, çende diłara piserî to
ře’na qed û şîrîn leb û nazk kemerî to
řengîn û geş û turfe, çima laleyî ḧemray
řengîn û teř û taze, meger neyşekerî to!
xunçe dehen û serû qed û «qurs»y qemer řû
qurbanî serit, kame delîle, beşerî to!
herçende ke şîrîne, şeker te’mî le demda
ḧeddî çîye bê bew: dû lebî gułşekkerî to
ḧeddî çîye tawus; ke binazê bepeřî xoy
ew dem; ke le gułzarî meda, cîlwegerî to
xurşîd eger zînetî afaqe be’enwar
xałêke le řuxsareyî ḧusnî qemerî to
sed care, keme padşehî mułkî huner bîn
her tacî serî, fexrî meye; xakî derî to
fermûte: ke dił řêy nedenê, seyrî cemalit
kwêy dî heye bîçêtê! diłey derbederî to
meşhûr le ’alem; ke dił agay le diłane
wełłahî eger lew diłî me, baxerî to
sed care weku serûy sehî bê, qedî ře’nat
destî ke negatê; çîye bo me, semerî to?
cana! wek edebNasnava edebî bestey ew dane xałe
ta mirdinî; cê ḧełqey zułfe, beserî to