mela me li gerdena dilber ji nû sed bûse mayn deyn
Li pirtûka:
Dîwanî Melay Cizîrî
Berhema:
Melay Cizîrî (1570-1640)
1 Xulek
411 Dîtin
mela me li gerdena dilber ji nû sed bûse mayn deyn
mecalê dê bixiwazim jê dibê: deynê te «fewْqe alْ’eynْErebî»!
bi řemza qabe qewseynê ji wan birhan xeberdarîn
«fi’atî alْqewْse barîha ela yaryamî alْquseyْnْErebî»
ji sirra «lamkanErebî» wacb tenezzul kir di imkanê
«fe’eyْne alْ’îlْmu, eyْne alْ’eynْ, ûەئەەیْne al’eyْn îyzْ la ئەەیْnْErebî?»
ji mabeyna du ebrûyan peyapey berqê lam’ tên
bi ’eynê ger bibî safe çi nûrek sirfe ew «ma bînْErebî»
bi destûra te, da wî jî ji vê navê veřêkim ez
«fesّefî alْ’eyْne nûre alْ’eyْn ela ya zeyْne kulّ alّezîْnْErebî»
buhayê ’işweyek le’lan me yekser «ma melekْErebî» bexşî
dil û can jî li ser danî û zalim hêj dibêjit deyn!
melaNasnava edebî her wî bibîn her wî eger her wî dinasî tu
«huwe alْme’ْbud û alْmeşhud belْ la ẍeyْre fî aldّareyْnErebî»