mibḧis al’axirة û alim’ad
Li pirtûka:
Eqîdey Merziye
Berhema:
Mewlewî (1806-1882)
2 Xulek
680 Dîtin
er umûrî yewm axîr dekey yad
«rum tiflîha; fimniha alme’adErebî»
murad ne me’ad řoḧanîyeye
beł murad me’ad cîsmanîyeye
îcadî eczay eslîyey ecsam
dûbare «be’ْde alٳfina û alٳ’idamErebî»
yaxo ledway tefeřřuqyan
perêşanîyan, temezzuqyan
cem’î dûbare û be hem zem kirdin
wek ewweł erwaḧ pêda awirdin
weha şer’ û ’urf eger hełkewn
pêyanda biłên: emane ewn
zeyd er îmsałîç zeyd nîye çîye?
gişt kes dezanê parêne nîye
teşexxusêkî cigêç dewênin
ḧeqî parîçî her lê desênin
qisey lay ême zerîf celîye
le îcadî cem’ eczay eslîye
«min bi’d aḧdî teyْnî alsurtînErebî»
erçî ḧeq wawê teweqquf bikeyn
wehmî tenasux ewa ẍełet bû
xwardinî însan însan seqet bû
er biłê cuz’ eslî «yeḧْtemîlErebî»
nutfeye bwê «wizake muşkîlErebî»
dełêm «le’elّe cenabe albarîErebî»
ḧîfzî ka wiqû’ neda dyarî
me’aş teng deka înkarî me’ad
«lea tunkîr کەمەا budî’na نûعەادErebî»
boç? madde qabîl, beł qabîltire
qudretî qadir wek xoy ḧazre
«beyْne alucudeyْn ٲwî alaycadeynErebî»
çe îxtîlafê mezenne debeyn
er dekey înkar yekê lemane
têłête çawit qur’an «بەنەانهErebî»
piştişkêne bar em terze fame
«helaّe یەخەافû almunkîrْ ’îzamehu?Erebî
fîrْqeةû al’înad qid matit, ٲyiha...Erebî
faqْreٲn «yis» ḧitî «yiḧîyha»Erebî»
er pêşey serdes meftûnî «ٲbeyّErebî»
cewabî ḧevret temaşa dekey
têjîy qet’îy ew terze delîle
biřindey řegî diłî te’wîle
şî’eyê witî: xo yeqînîye
le laman me’ad cîsmanî nîye
bedenê tire «xalîqu ali’badErebî»
deykatewe wek ewweł car îcad!
witim: laşey kês bo lay necef çû
bew boy xoşewe? xoşî mebhût bû!