mibḧis alḧisab û alkitab û alsirat walmîzan
Li pirtûka:
Eqîdey Merziye
Berhema:
Mewlewî (1806-1882)
3 Xulek
455 Dîtin
«minha alimcazaةErebî» ḧîsab û kîtab
er dekey teleb ḧîkmetî ḧîsab
ta bizanin gişt ehlî ’eresat
fezłî mutteqîn, fezîḧey ’usat
tetmîm bê lebo meseřřey ewan
bo te’essuf û ḧesretî ewan
werne «’alîmu alaşْya’ balmerّeةErebî
la ye’ْzubْ ’enْhu mîsْسەالû zerّeةْErebî»
«wemînْهەا alsّerat û کەزەا almîzanErebî»
carê newbetî sîrate bîzan:
cîsrêke beser dozexda ta ser
«ٲḧedّ mîne alsّeyْfْ, ٲdeq mînْ şe’erْErebî»
bo temamî xełq yekser me’bere
nimûney řêgey şer’î enwere
wirya we lem řê nextê kil newî,
lem řêge lat da lewê dekewî
tûlî pê nedeyn dîtir giftugoy
wa bemda deřoy bewdayç wa deřoy
guzer be ’adet erçî meḧałe
mumkîne «balzatErebî» qudret le małe
axir bo te’zîb napakan dewê
çakan û pakan pekyan nakewê
tenafbaz îste kes boç nakewn
tenafbazî çak řêgey ḧeq ewn
«fimînhimu kalbirq, û mînhum kalrîḧErebî»
ta axir deřon şad û musterîḧ
«ٲmّەا almîzanu felehu لیسەانْErebî
we kefّەتەانی we lehu سەاقانْErebî»
yekêke, cem’î te’zîme û şeref
«wihza ledî bi’iz mînْ selefْErebî»
qewlêkîç heye qisey emeye:
bo kullî ferdê mîzanê heye
«yu’ْrefu bîhî mîqْdaru alٲ’imalErebî
fewّzْ ٲmirehu ٳlî zî alcelalErebî»
«فەلاە tebْḧes ’in kîfîّtîhîErebî
’elî ma ٲrîdْ sedّqenْ bîhîErebî
qîl: yûzenu suḧufu al’imilErebî
bîhî, weldî qul qid yuc’elْErebî»
«ḧesenatْErebî» be cîsim pak û nûranî,
«sîّ’atErebî» be cîsim bed û zułmanî
«we’elî hiza bila qîl û qalErebî»
medfû’e şubhey ehlî î’tîzal
su’al le ḧîkmet bikey bo cewab
«ḧisabu aliḧkimة kima fî alḧisabErebî»
’elawey eme leserman nîye
wechî ḧîkmetî fî’lî ḧeq çîye?
xeyr «firzaًErebî» er fî’il ḧeq mu’ellel wê
nezanînman boçî xelel wê?
wayan fermûge: mîzanî ’uqba
’ekse be nîsbet tirazûy dunya
deřot le wextî kêşaney kirdar
lay sengî bo jûr, lay sebuk bo xwar
lem kêşaneda mekêşe xefet
bo wechî «ٲûْmetْErebî», «sequletْErebî», «xefّetْErebî»
«mînْha suؤalu alrebّe almuheyْmînErebî
ḧîne ma yudْnî ’ebْdehu alimؤminErebî»
yekê tirîç ḧewz, medḧî û ’erz û tûl
teleb ke le qewl ḧezretî řesûl