mibḧis ḧizirة alşîx ’isman sirac aldîn û ٲwiladih «qidّs alilh ٲsirarhim»
Li pirtûka:
Eqîdey Merziye
Berhema:
Mewlewî (1806-1882)
3 Xulek
792 Dîtin
şu’ley ew nîsbet muceddîdîye
«lîmetle’îha ٲlifu tiḧîّةErebî»
bo def’î zułmet le nizîk û dûr
sereyanî kird bilûr ew bilûr
ta day le bilûr «ٲdinuErebî» şinefte
şarezay saray etwar hefte
pîrî pak le gerd xakî nasûtî
menziłgey serberz ser melekûtî
dił be neway bezim ceberût awa
sêrawî seraw lahûtî mawa
le şew hewargey fena bigirdig
pêy herdî beqa yataxge kirdig
«cismaً ledeyna ruḧaً ledeyhîErebî»
da’îrey temam «minhu, ٳlîhîErebî»
çun guzergey bû meratîb her penc
le gencî her penc bû be gewhersenc
çaw biřîgey ḧukim emrî qezawe
dił be des teslîm wesfî řezawe
pê le derecey řefî’ey qibûł
wesîley wisqay fezîley wisûł
wasîtey řêgey beynî ’îlim û ’eyn
warîsî ḧa’îz ḧeyay «zî alnurînErebî»
sîracî wehhac şer’ û terîqet
sermayey řewac kałay ḧeqîqet
«nuruhu alsarî melٲ alkunînErebî
minhu ٳyistezî qilbu alisqilînErebî»
qutbî zeman û zemanî eman
emanî ewanî ewan û eman
ḧurmetî neyhêşt gustaxî kirdin
namî namîy ew be serîḧ birdin
lew diłî «nacins» řengê tir awird
«zindih»y ebed bû têyda zyad kird
axir lebřêz bû cam witî ta key
îma û mu’emma? «sirîḧaًErebî» sa dey!
da’îm řûbeřûy nîşan bê guman
tîrender keman pîrî ma ’usman
bê telwîn le burc temkînda mekîn
«rewّeḧe allihî ruḧehu amînErebî»
deda gerdî xak řêgey derwêşan
nîşanê le şan serkarî êşan
er xot be talb sewab dezanî
bixiwêne qur’an řesmî ’usmanî
hel reqeb zimّeh? la ûەلاە ٳyilّaErebî
la ḧewle we لاە qûّeةe ٳyilّa...Erebî
çe terze day ber, em terze xeyar;
kam dare newrî «qilbina ٲnarErebî»?
«hu alşîxu, him wilduhu alٲbirarErebî
hu alşîxu, him nicilh alٲḧirarErebî»
«mizahru ma fîh misteterErebî
bitur ٲbird we wecih ٲzihirErebî»
serkirdey esḧab bawefa û sefa
yekê «bwalbihaErebî», yekê «bwalufaErebî»
deşê çî biłê le wesfyan kes
muḧemmedî xulq, řeḧmanî nefes
yekê ayîney farûqî ’umer
yekê ḧeqîqet eḧmedî syer
sabît û seyyar burcî temcîdin
nîşaney eman semay tewḧîdin
sêwerî şecer muceddîdîye
ḧasłî hîmmet ’alîy neqşîye
řicam hes bêrê barîy pest û berz
bew sîlsîle, em sîlsîle bem terz
ta wextî nizûl nubuwet «mehd»y
tilû’î kewkeb dewłetî «mehdî»
axir hat be zîkir em bizurgane
nîşaney ḧusnî xatîmemane