ما رأیت اللیل إن من لحظة صار الغدا
لە کتێبی:
دیوانی وەفایی
بەرهەمی:
وەفایی (1844-1902)
2 خولەک
1909 بینین
ما رأيتُ اللیلَ إن من لحظة صار الغداعەرەبی
في الذوایب وجهك أم فی الدجی شمس بدا؟عەرەبی
قەت نەهاتە دەست و جارێ نەبوە ئارامی دڵم
تا قیامەت داغی زولفانت لە جەرگی ئێمەدا
بمکوژی، سەد جار دەرم کەی، ڕووی من و خاکی دەرت
كيف يحْرَم سائلٌ مِن بابِك حاز الندىٰ؟عەرەبی
ئاگری عیشقت لە ڕۆحم بەربووە سەر تا قەدەم
وەک نەیستان هەر دەسووتێم مات و خامۆش بێسەدا
دڵ بە مەحزی ڕوئیەتی زولفت بە ڕوودا کەوت و مرد
مرد و نەمزانی: نە گەنج خستی نە ماری پێوەدا؟
چەند بە ناز دێی و دەچی سەرخۆش و شۆخ و شەنگ و مەست
ئەی گوڵی نازدار، ئیلاهی، بای خەزانت لێ نەدا
باغ دەبێ هەر گوڵفرۆش بێ، یار کە دێتە پێکەنین
«با» دەبێ عەنبەر بە با دا، ئەو کە زولفان با دەدا
دین و دڵ سەبر و قەرارم چۆتە ڕێگای یەک نەزەر
تۆ بڵێی ئەو شۆخە وا سەرمەستە قەت بێتە ڕەدا؟
بۆچ برۆم لێ تێکدەنێی ڕووت وەردەگێڕی چاوەکەم؟
کابە کەچ بوو؟ قیبلە گۆڕا؟ ماچێکم لەو لێوە دا!
دەست و دامان زولفەکەت کەوتۆتە بەر پێت و دەڵێ:
تۆ غەنی من بێنەوا، تۆ پادشاهـ و من گەدا
خەندە بەم شیرینییە، دەم بەم نموونەی حیکمەتە
قەت وەفاییناسناوی ئەدەبی نەبوە وا خۆش بێ، خەبەر بێموبتەدا!