ئەی چرای شەوقی جەماڵت شەمعی حوجرەی سینەکەم

لە ساڵی ١٩٤٧دا لە کۆتایی مانگی مایسدا لە پاش ئێوارە لە کاتی گەڕانەوە لە ماڵی شەوکەت بەگەوە بەرەو ماڵی خۆمان وە لە کاتی نانخواردندا دەنگی قورئانخوێنێکی خۆش دای بە گوێما، دڵ و هەستی جوڵانم، کە پرسیارم کرد وتیان شێخ عوسمان تەشریفی هێناوە وا لە ماڵی کەریم بەگ، ئیتر نەوێسام و هەڵسام چووم بۆ زیارەتی ڕێکەوت بەرانبەری دانیشتم هەر لە ڕاسیا زۆری پێ نەچوومحەببەتێکی چووە دڵمەوە، وە ئەتوانم بنووسم کە مەسیری دنیاییم گۆڕا، بەڵام موعارەفە نەبێ بە هۆی کەریم بەگەوە قسەو باسێکی وەها نەچووە بەینمانەوە بۆ بەیانیش دووبارە ئەچووینە «کۆمار» - کە ناوچەیەکە لە «قەرەبلاغ» لە قەزای کفری - چووینە خزمەتی، جەوازمان خواست فەرمووی تۆیش ئەچی؟ عەرزم کرد: بەڵی. فەرموویان موبارەکە بەڵام تێ گەییشتم حەزی ئەکرد لە لای بم لەگەڵ ئەوەشدا ڕۆیشتمم پاش هاتنەوەمان ئەو چووبوو بۆ «قزرابات» منیش چووم بۆ لایان لە خانەقای شێخ عارفا بوون، دەرکەوت بە چوونم مەسروور بوو، پاش میقدارێ عەرزم کرد شەکوا و دەردێکی دوور و درێژم هەیە، تەشریفی هەڵسا بۆ خانەقا و لە میحرابەکەدا دانیشت وە منیش شەکوای شاکەل و دەردی دڵی خۆم بۆ هەڵڕشت، ئیتر دەرکەوت تەئسیری بوو وە چەن کەلیمەیێکیان فەرموو، ئەوە بوو بچم بۆ بیارە لەپاش یەک دوو شەو ئیجازەی گەڕانەوەی دام، خۆی مایەوە بۆ خانەقین و بەغدا ئەچوون، ئەمجا عەزمی سەفەری بیارە قەراری قەتعی بوو، بەڵانم داخی گرانم لە خۆشیا ئەوەندە زوو چووم ئەو نەهاتبووەوە، تەنها شێخ عەلادینم زیارەت کرد، گەڕامەوە ئەم پارچە هەڵبەستەم بە سوورەتی شکات پێشکەش کرد. هەرچەندە ئەم قسە و باسانە لەم ڕۆژانەدا تامێکی نەماوە بەڵام بەلای منەوە ئەم باسانە بە نیسبەتی هاوشانی دینی حەنیفی ئیسلامەتییە، تا ئەو شەوکەت و شکۆهی بێ ئەم باسانەش لە شەوقایە، بە تایبەت ئەم سەرگوزەشتەیە ڕووناکییەکەی دای بە چاوی خۆمەوە ئەمە پارچە هەڵبەستەکەیە: