تو کز نبیره‌ی کاک احمدی و آل نبی
در ستایش حفیدان کاک احمد شیخ و شیخ سعید و شیخ معروف شیخ مصطفی
لە کتێبی:
اشعار فارسی شیخ رضا
بەرهەمی:
شێخ ڕەزای تاڵەبانی (1831-1910)
2 خولەک
1212 بینین
تو کز نبیره‌ی کاک احمدی و آل نبی
کفایت است از این خوبتر چه می‌طلبی
بس است قدر و شرف این قدر که جد شماست
شفیع روز قیامت، محمد عربی
نیا محمّد و مادر بتول و حیدر باب
زهی سلاله‌ی طاهر «فدیتکم بأبيعەرەبی»
به هر کجا که نسب نامه‌ی شما خوانند
که را رسد که کند ادعای ذو نسبی
اگر به حرمت آل نبی نمی‌بودی
به نیمراه بماندی دعای نیمه شبی
اگر گذشت نزاعی میان ما چه عجب
زمانه راست کز انسان هزار بو العجبی
تهی نبود ز حکمت به «خیر من ر شد»
بخوان «حکایت خضر نبی و قتل صبی»
هزار سال بگویم اگر ثنای شما
سخن هنوز بود در مقام بی ادبی
محب آل رسول از گناه کی ترسد
«فقل لمذنبه ذنبه علی رقبی»
بس است عرض خلوص ای رضاناسناوی ئەدەبی زبان درکش
بنزد آن که بود در مقام «يسمع بيعەرەبی»
جناب شیخ سعید آن حفید قطب جهان
که یافته است زجدش نشان منتخبی
دوم نبیره‌ی فرخنده «شیخ معروف» است
به فضل و دانش او معترف ذکی و غبی
سوم سلاله‌ی والا گهر جناب نقیب
که شیر رم کند از وی بگاه پر غضبی
دعای این سه حفید است ورد روز و شبم
به لطف خود همه را دست گیر یا ربّی