از سرمه آب‌داده خدنگ نگاه را
لە کتێبی:
شیعرەکانی شوکری فەزڵی
بەرهەمی:
شوکری فەزڵی (1882-1926)
1 خولەک
985 بینین
از سرمه آب‌داده خدنگ نگاه را
آری خموش کُشته بسی بیگناه را
دارند مو به مو ز پریشانیم خبر
آخر یکی بپرسد ز دو زلف سیاه را
افتاده‌ام به پای سمند تو چون غبار
تا از دو دیده آب زنم شاهراه را
از چشم و ابرو و مژه‌ات دل تباه شد
در ملک فتنه‌هاست، شها این سپاه را
شُکری چنین به وصف تو راند سخن درست
تا نشکنی به ناز، تو طرف کلاه را