تاک و تەنیا دێمە ناڵە و باسی دڵدار و غولاما
لە کتێبی:
دیوانی ڕاجی
بەرهەمی:
ڕاجی (1912-1969)
2 خولەک
137 بینین
تاک و تەنیا دێمە ناڵە و باسی دڵدار و غولاما
ئەیخەمە مل سونبول و گوڵ، دڵ ئەبینێ خۆی لە جاما
تۆش گرفتاری وەکوو من، دوور لە قاوانی عەواما
«يا نَديمي قُمْ بلَيلٍ وَاسقِني، وَاسقِي النَدامى»عەرەبی
تا بە سەرخۆشی لە ڕۆژا ڕابوێرم، ڕوو لە خۆشیم
کەس نییە گەر بێتە هانای ناڵە و گریە و نەخۆشیم
پێم نەپۆشرا ڕازی عیشقت، چونکە دەردی تۆیە نۆشیم
خَلّني أسْهَرُ لَيْلي، وَدَعِ الناسَ نَيامىعەرەبی
وا لە دەریای خەم نقووم بووم، وەختە بشسووتێم لە تاوت
هەڵگری لۆمەی کەسان و خزمی خۆمیشم، بە ناوت
بۆچمە سا ماڵ و شادی، وا ئەڵێمە هەردوو چاوت
أسقياني، وَهَديرُ الرّعدِ قدْ أبْكي الغماماعەرەبی
پێکەنە، یاریکە، بادەی مەی دە، گیانا بێرە لاما
هەڵپەڕن با موتریب و ساقی لەگەڵ تار و مەقاما
چەندە خۆشە پێکەوە سەرخۆش و حاشاکەین لە ناما
فَما وَأن كَشَف الوَرد عَن الوَجهِ لِثاماعەرەبی
ڕوو لە نەشئەی پەرچەمی کە، چاوی ناوچەوانی یارت
تەرکی دنیا کە بە جارێ، ڕوو کە شەوقی لالەزارت
هەرچی مەنعت کا لە دڵبەر، پێی بڵێ و لێی دە بە دارت
أيّها المصغي الي الزّهادِ، دَعْ عَنْكَ المَلاماعەرەبی
تۆ گرفتاری کەمەندی زوڵفی یار و خەت و خاڵی
مەست و سەرخۆش و غەریب و بێکەس و ڕووت و ڕەجاڵی
چونکە وا نێزیکە مەرگی، هێند نەخۆشی چاوی کاڵی
فُزْ بِها، مِنْ قَبل أن يَجْعَلَكَ الدّهرُ عِظاماعەرەبی
سەیری نەوتوولی قەد و سینە و مەم و، قەندی لە جاما
شێت و شەیدای بووم و هەرکەس، کەوتە ئاهەنگ و وەراما
قُلْ لِمَن عيَّرَ أهل الحُبّ بِالحُبِّ، وَ لاماعەرەبی
لا عَرَفتَ الحُبَّ هَيهات، وَلا ذقْتَ الغَراماعەرەبی
سەر لەگێژاوی مەحەببەت، دڵ لە ناو بەحری بەڵادا
دەوڵەت و نامووس و دینم، بۆ کەسێ گشتی بە بادا
تاوەکوو ئەمرم، ئەچێ گیانم بە گژ ڕۆژی جەزادا
لا تلمني في غُلامٍ، ۆ دَع القَلبَ سقاماعەرەبی
ڕاجیاناسناوی ئەدەبی، وەک شێخی سەعدیکەس، من ئەوا کەوتوومە داما
بێ نەوا و پەڕپووتی عیشقم، دوور لە قانوون و نیزاما
لَيسَ وَحْدي في مَدي الوَجدِ تَرَكْتُ الإحتراماعەرەبی
فَبِداءِ الحُبِّ، كَمْ مِن سَيّدٍ أَضحي الغُلاما؟!عەرەبی