خوشا روزی ز دنیا در به در بم
لە کتێبی:
دیوان وفایی (اشعار فارسی)
بەرهەمی:
وەفایی (1844-1902)
1 خولەک
331 بینین
خوشا روزی ز دنیا در به در بم
ز جستجوی عالم بی اثر بم
شبان و روز نالان در بیابان
حریف شبرو باد سحر بم
نفهمد هیچ کس نام و نشانم
اگر عاقل اگر آشفته سر بم
به هر مرزی دواند گرد و بادم
به هر جایی که خواهم خاک سر بم
به چشم تر گذارم آستین را
گهی بی مادر و گه بی پدر بم
چراغی در دلم گیرد فروغی
که از روشن دلی یار فنر بم
گهی شادان، گهی خندان شب و روز
گهی نالان، گهی خونین جگر بم
ز صهبایی چنان دیوانه گردم
که از غوغای محشر بی خبر بم
نمی‌دانم چه سازم تا بسوزم
کزین بود و نبود خود به در بم
«وفاییناسناوی ئەدەبی» را نمی‌دانم علاجی
اگر سر تا قدم غرق نظر بم
مگر نالان به روز آرم شبی را
به زاری دست و دامان سحر بم