دو هفت سال ریاضات خاک شمزینان
لە کتێبی:
دیوان وفایی (اشعار فارسی)
بەرهەمی:
وەفایی (1844-1902)
1 خولەک
594 بینین
دو هفت سال ریاضات خاک شمزینان
مرید و خانقه و مرد بایزیدم کرد
قضا فکند درین آخرم به دام بتی
به پیش پیر مغان بندهٔ عبیدم کرد
به تیر غمزه و تیغ نگاه و خنجر ناز
امان نداد به یک چشم زد شهیدم کرد
منی که قطب مدار جهان بدم یک دم
مدار قطب پریزاده‌ای مریدم کرد
هزار شکر «وفاییناسناوی ئەدەبی» باز هاتف غیب
به مژدهٔ کرم خویش پر امیدم کرد