اولور ساقی میء عشقنده در اول بادهٔ صهبا
لە کتێبی:
دیوان صافی (اشعار فارسی)
بەرهەمی:
سافی هیرانی (1873-1942)
1 خولەک
942 بینین
اولور ساقی میء عشقنده در اول بادهٔ صهبا
که پیرک عشقنه هر دوره‌دن ویرسن دل شیدا
قرارک قالمه مش آرامی یوق ایام فرقتده
دها ناصل بو جزء اختیار قالسون بونک سودا
بو رسوا گو کلمزدن عقل بیلمز راه تدبیرک
مگر بو دلی گیولم بن ایدرسم غرقهٔ دریا
بو قعر بحر ممکندر که اولسون گوهر مقصد
والا هر یرن دوشمز اله طلای دست افشا
الا پیر مغان وی نسل عدنان مفخر الاکوان
و فی الدارين تفتح كل باب حيث من تهویعەرەبی
بسی ایام رفت و عمر ما را نیم نفس باقی استفارسی
به غیر از تو معین و یاوری نه ای شه بغدافارسی
لەژێر پێی یارەوە سافیناسناوی ئەدەبی سەری خۆت دابنێ بەڵکووکوردیی ناوەندی
بکا ڕەحمێ کە جارێ تر لە بۆت واڵا بکا دەرگاکوردیی ناوەندی